tag:blogger.com,1999:blog-74567689507919359052024-03-19T12:26:27.460+00:00Esta non é a miña libreta de francésAnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.comBlogger93125tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-52252545302101302542018-03-08T06:12:00.000+00:002018-03-08T06:12:36.184+00:008M-2018 Diario dunha muller 1 - Relatos da mutación para un cambio. Eis o mundo, miña filla. Eis o que temos que mudar...<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:RelyOnVML/>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>ES</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Tabla normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihbMzwMiK2CG6iO-ZLJhgkb-sqtrunPabEwkgrE2JSsHeslg7pAn7iDecmM1QiNGhz9Co950Pr6RlHoKh8v7kqcBL8fwhyphenhyphenVQ-jMMDxXbTiGhD8osVLUWl6-Vi9_93zD7LiM9e9aXI50dG1/s1600/huelga-feminista-1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="385" data-original-width="623" height="197" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihbMzwMiK2CG6iO-ZLJhgkb-sqtrunPabEwkgrE2JSsHeslg7pAn7iDecmM1QiNGhz9Co950Pr6RlHoKh8v7kqcBL8fwhyphenhyphenVQ-jMMDxXbTiGhD8osVLUWl6-Vi9_93zD7LiM9e9aXI50dG1/s320/huelga-feminista-1.jpg" width="320" /></a> </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">MUTANTXS</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Mutei.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Mudei.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">De vida, de síntomas, de voz, de horarios
de sono, de fame, de prioridades, de medos, de lembranzas, de palabras e actos.
Non son a mesma. Son un monstro, un alien, un verme da sociedade. </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Manda nabo!</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">O nabo, por suposto. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Todo ten que levar ao nabo que non levo
entre as pernas. O nabo que nos dirixe, que inxerta, que mestura nos nosos
corpos esencias das que namorei e lastras do pasado descoñecido. Células nai
engarzadas na raíz da nai, viaxando por autovías húmidas de vida sen ferro para
se adherir aos órganos e mutalos, cambialos, mudalos, modificalos á súa imaxe e
semellanza. Porén, El tamén tiña un nabo.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Pois para quen quere nabos teño eu ben de
nabizas, recona!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Desculpade, a nena chora.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">A nena é un mamífero e chora, e eu non a
podo deixar soa agora mesmo, perdida nun mundo hostil e desagradable. Chora e
vou. Chora e vou malia ser unha nai escravizada, malia estar demasiado pendente
da súa querencia polo meu agarimo, malia non poder soportar máis esta falta de
intimidade poboada por intrusos familiares. Eu vou. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Sorprenderavos saber que, chegado este
punto no que xa non miro as pernas por medo a descubrir varices e tanto me ten
comer as tostadas con nivea e untar a face con manteiga ecolóxica, non entendo
de onde me saen as forzas para seguir adiante e, confeso que, ás veces, pecho
os ollos para descansalos e noto como perdo totalmente o coñecemento, morrendo
a un abismo de negrura doce no que non existe absolutamente nada, nin sequera o
silencio que abandonou o noso lar porque lle saiu do proverbial e masculino
nabo do que antes falabamos. Por iso e porque a nena chora, xa o dixen, ben o
sei, xaora a miña mutación entende que, decíndovolo só unha vez, non ides
chegar a comprender a gravidade, a magnitude, de semellante acontecemento, logo
debería de volo repetir até que nos miolos sentírades a anguria excruciante que
o choro arrinca no celme baleiro deste interior meu a sangrar por ela.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Alén do son agudo e discontinuo en grito
desesperado por protección e comida, existe o que agora entendo como o Universo
do Choro. Un lugar ermo e indómito no que a mutación nos fai caer, esvarando en
vertixinoso despegue cara a nosa metamorfose, para esnaquizar os lenes pedazos
da cordura nun espello da realidade coñecida. Nese outro lado, a Raíña Branca
chora, e nós non somos quen de lle atopar un coello que nos marque o ritmo
naquel seu reloxo de peto, albacea de tantas e tantas citas importantes.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Non me credes. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Son as hormonas, dicides, as drogas que
xera o teu cerebro e te volven irracional, pasional, visceralmente arisca e
posesiva, sobreprotetora. Non me credes.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">A nena chora.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Vou por ela, vós quedade se vos prace e
botádelle un ollo á normalidade da miña vida.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">INFECCIÓN LATENTE</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"> <i>“Onde están os calcetíns?”
Non sei, non sei onde están os calcetíns, estarán no caixón da cómoda, o de
arriba, quitaramos as camisolas de alí para facerlle sitio á roupiña da nena.
“Os calcetíns?” Non sei, non sei onde están o raio dos calcetíns, non sei…
Durme, durme, meu meniño… durme, durme… “Sara!!!”</i></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Que queres?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Onde están os calcetíns, xa cho levo
preguntado tres veces!</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Xa che dixen que han estar a lavar!</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Non me dixeches nada, é a primeira vez
que me contestas!</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Porque estou ocupada co canto de berce,
non ves que di meniño e non me aquela ben a rima se canto meniña? Sexismo desde
os primeiros días! - A resposta, non semella ser a agardada porque a unidade
parental masculina, a do rabo, fica a mirar cara a ela no medio do corredor,
descalzo sobre o parqué -a alfombra enrollada leva tres días na entrada á
espera de que algunha capacidade máxica a traslade á tintorería e alí lle
limpen o vómito de lactante, que deixa sempre un penetrante arrecendo a queixo
do país- e fica indolente agardando a chegada dunha carroza máxica portadora de
calcetíns emparellados en leito de churrasquiño en salsa brava, que xa fai
tempo que nesta casa non se come como é debido.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Sara, déixate de andrómenas que vou
chegar tarde outra vez e teño un sono que non vexas!</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Leva os de onte, non se vai decatar
ninguèn. Eu teño que durmir á nena.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Joder, Sara, por chorar un anaco non lle
vai pasar nada, búscame uns calcetíns!</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">
Non o vedes, non si? Son as hormonas. O canto de serea de animal ferido
fora do seu entorno natural que ten que adaptarse ao novo medio. Mellorará se
deixas que mellore, aconsellades. Opinades, dicides, sentenciades, vendedes exvotos
das vosas fallidas lembranzas e menciñas milagreiras feitas de mexo rancio
doutra época, unha con màis tempo para o exercicio onanísta da liberdade
absoluta do dominio temporal.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">
Non, non se entende, e pasan os días sin calcetíns e con caldo frío, días sen
noite cheos de escuridade, paralizado o acto polas luces do vehículo da
experiencia a nos petrificar na estrada inestable, comarcal probablemente, da
nosa condición de pais, presta a pasarnos por riba, atropello e fuga, en
rescate de perigos acubillados nas tetas secas e nos outeiros de roupa por
lavar. <i>“Vai dar unha volta, levas moito na casa”. </i><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Suxerides.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">
No meu pasado, antes da mutación, camiñaba as rúas cabilando no futuro, agora é
o corpo o que rastrexa camiños familares e queda o siso no pasado do fogar,
ancorado á posibilidade de que a mamífera esperte, enganchado no seu
subconsciente todos os sons das réplicas semellantes que babexan, gatuxan,
arrefrían, cantan, gorgorexan, tatexan e saloucan naquela rúa, outrora amiga,
agora abismo insalvable da condición da dor pantasma dunha falta que tal non é,
que é omisión, e nen sequera pola miña culpa. O mundo ábrese gris marengo en
col de negro wengué e eu pregúntome se realmente paga a pena manifestar os
pequenos cambios que noto, xa desde agora, en min, porque eu, o único que de
verdade, de verdade quero é unha ducha…</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Sara, vaste duchar?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Vou.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Quedo eu coa nena?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Quedas.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-E se ten fame?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Acaba de comer e está durmindo, só queda
con ela por se esperta, levo maís dunha semana sen lavar o pelo!</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-A verdade é que xa cho ía comentar, que
vale que andamos a cen pero ultimamente non te coidas nada…</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">
Establécese, daquela, unha singular dialéctica no coidado co que unha porta de
madeira encaixa de xeito imperfecto no marco, agarimado o pecho coa man que
convulsiona saloucos e o alento que esfamea engulindo xigantescas culleradas de
raiba concentrada e marinada nesa xenreira podre e corrosiva da inutil
autocompaixón. Un treme, o outro cala. Un aperta, o outro afoga. Un esvara
amolecendo cara o chan e o outro acada o cúmio agudo do único chio, acorde
menor, fuxindo entre dentes, morrendo entre beizos.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Sara… Estás ben?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-...</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Sara? Abre a porta.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Voume duchar. Deixa. Vai onda a nena, que
chora.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">SÍNTOMAS</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Se puidera cuantificar a mutación,
empezaría describindo os primeiros síntomas. Alén do non ver o mundo, alén do
se sentir perdida e incomprendida nunha sociedade que actúa como se te temera e
odiara, tería que falar da, a falta dun mellor nome, super-resistencia. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Despois da incubación do xen mutáxeno, o
corpo experimenta melloras imperceptibles no exterior, froito da metabolización
de graxas, azucres e chocolate en cursiños avanzados de disciplina
ninja-oriental, pero de consecuencias dramáticas no iterior. Daquela, o suxeito
mutante é quen de se enforntar aos desafíos máis incribles amosando unha
fortaleza e constancia digna dun heroe da Antiga Grecia, salvando, por suposto,
as sutis deferenzas de xénero recollidas na Mitoloxía. Máis aló das doce probas,
a xornada dun novo mutante recolle tarefas nas que a súa forza física e mental
se pon constantemente en entredito. A extenuación non é unha opción, é a verba
partida que xace na boca e no pulso dos febles de espíritu. A mutante é un
samurai, é un gladiador, é a valkiria dos cueiros...</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Desculpade de novo, a nena chora.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Sara, descansa algo muller -sentencia a
unidade parental, cega, malios catro meses de convivencia nas alarmas de
bombardeo e os pequenos desastres que anoxan e incomodan aos lares penates-.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Non podo, teño que pór a lavadora, tender
a roupa, recoller a que está no tendal, separar a da prancha, gardar a boa,
mercar comida no super, ir á famacia, arranxar a domiciliación do recibo da
luz, facerlle a merenda á nena, chamar ao fontaneiro, sacar algo do conxelador,
limpar a cociñ,. baixar o lixo e chamar a túa nai.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">A enumeración mecánica, ás veces, non é o
mellor xeito de evasión. O mar afógaa nesa súbita comprensión de quen moito
quere facer e non ten tempo, e o mar non se pode conter, nen nunha enorme
cunca, logo o mar desborda o seu interior e lava con sal e agarimo a fraqueza
de se ver náufraga nun fogar con todas as comodidades e con tan poucas saídas.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Sara, non… ven mulleriña, ven. Non o
podes facer todo, pide axuda.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-A quen?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-A min, á túa nai, á miña. A quen vai ser?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Xa o fago, non o vedes? Non o queredes
ver?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Deixa, deixa, acouga. Non te preocupes,
imos chamar que veñan uns días axudar coa nena e xa vas ver como todo vai ir
ben.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Non! -xurde a mutante fera, inxectados os
ollos en sangue, presta a heroína á ballata polo infante-. A min non me sobra a
nena! A min sóbrame o mundo!</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"> Mais o mundo non
entende, e concedemos, claudicamos, concedemos e cedemos sen fin, neste
primeiro estadío do cambio, tecendo un capullo da fortaleza que non sobra para
que nos guíe na metamorfose.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">POSOLOXÍA</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">"... Polo anteriormente citado,
solicito:</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">
1.- Que me sexa concedido o permiso de lactancia dacordo co convenio
correspondente á miña labor profesional.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">
2.- Que dito permiso comece a continuación do período de permiso laboral por
maternidade co gallo de que a miña filla poda medrar en mellores
condicións".</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 12.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">CONTRAINDICACIÓNS</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">A nena queda nun ermo de familiaridade,
saíndo o mutante cara a luz do día. Ecoan as verbas acusatorias da nai <i>“non
pediras a lactancia, para que che facía falta? Agora ben ves de que che serviu,
sen traballo e cunha filla! Xa che dixen que tiñas que calar, que tiñas que
serlles fiel, que comer da súa man. Coma na escola, filla, coma na escola, eles
son os que teñen a tixola polo mango e ti tes que sorrir e facerlles ver que
estás disposta a todo. Agora xa levaches nos fuciños, non es imprescindible,
eles mandan e ti quedas na casa a lactancia e tantos meses máis coma che faga
falla”</i>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Non era precisa a liberdade, chegaba ben
cunha redución de xornada, traballar só pola mañán, só pola tarde, só pola
noite incluso se poder. <i>“Déixate de tonterías, Sara, na guardería están
estupendamente”</i> dixera a tía Alicia, casada cun próspero construtor de
pesadelos nos que ouvir as desgracias alleas a altas horas da mañá. Un
inversor, un home de negocios que soubo dárlle á súa muller un minúsculo
recuncho no que elevar a arte as sutilezas da fala das comadres engarzadas a
palillar fíos brancos que vender aos turistas, ou aos detallistas da terra que
queren ter unha lembranza do que fixeran as avoas con cariño noutrora e hoxe
tecían, parcas de mal sentido con desgana, <i>“non pensarás que por estar con
ela máis tempo che vair querer máis, ou que cho vai agradecer cando medre. Nin
pensalo! Ti déixaa canto antes e fai a túa vida que eles logo medran, vanse e de
ti nin se lembran”</i>. A nena queda no ermo, con outros nenos, colleitando
xoguetes ermos, resecos, creando lazos, aprendendo a subsistir no salvaxismo
social so guía de selección rosa de xoguetes brandos en col da ausencia de
realismo e autoestima. Porén, nós saímos á rúa, a falda axustada a estes kilos
que seguen arraigados nos ósos do van, a chaqueta sen pechar, que xa non dá, e
a blusa a reventar de pulsión materna, cuberta co cartafol repleto de títulos,
certificados e boas recomendacións, para chamar en saliñas de xuntas ateigadas
de criaturas imposibles coma nos, e gorentosos candidatos de nabo entre as
pernas e cargas familiares nulas ou apenas desenvolvidas malia o paso dos anos.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Impresionante currículo, dona Sara.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Grazas.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Vexo que na última empresa na que
traballou estaba vostede moi ben valorada.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Pois si, estábao.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-E podo preguntar a causa de que deixara
de traballar para eles?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Pode, e eu podería dicirlle que os moi
cabróns me fixeron firmar un papel en branco, parva de min, coma condición para
me daren o permiso de lactancia, e tamén que ese papeliño tan xeitoso resultou
ser o finiquito.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Por motivos persoais... de crecemento
persoal, precisaba mellorar a miña capacitación para o traballo e coidei que a
formación requería dunha cantidade de tempo extra da que non dispuña dándoo
todo, como o daba, polo meu traballo.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Está casada?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Non.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-E está interesada en ter familia?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Esa pregunta, é constitucional?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-O que?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Que se ma pode facer nunha entrevista.
Mire, eu xa veño farta de tanta condescendencia, se non me quere contratar non
me contrate pero non me poña por escusiña, coma os outros, que si unha muller
que quere ser nai perde moito de traballar polos médicos, que si os pais non
rendimos porque sempre temos que “saír antes” para ir buscar aos cativos, que
si os rapaces se poñen enfermos e facemos de non vir cumprir coa nosa obriga
por quedar con eles e non pagar a quen os coide… Despreocúpese da miña vida
persoal e mire para quen son coma profesional que a miña casa xa atendo
eu!</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Outra entrevista fallida. A nena ri, ven
correndo desde o espazo ermo e bótame os brazos arredor do pescozo. Mañá será
outro día.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">EFECTOS SECUNDARIOS</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">A vella ten un aire a aquelas estrelas do
cine de Hollywood que botaban no televexo o sábado pola tarde. Precisamos os
cartos. Comida, cremas, cueiros, educación, nada a bo prezo. Precisamos os
cartos, a merda dos cartos.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Polo día ten a unha moza de Guatemala,
Yamira, pero ela, a vella, Dona Amparito, chámalle María, tanto lle ten o nome
da rapaza, ela paga, logo ela chama. Pola noite, de oito a seis, estou eu. Cea,
novela e cama. Ás cinco desperta e quere o almorzo e unha ducha. As horas
na escuridade pasan voando por mor de poder deitar a orella e mergullar o siso
nas terras de oniria reservadas á mocidade.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Sara, traéme os lentes.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Sí, señora Amparito.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>A
vella, feita un pincel, lé o ABC a diario e pídeme que lle faga a manicura unha
vez á semana.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Non sabedes facer nada.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Que pasou, señora Amparito?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-As mulleres de agora, non sabedes facer
nada. Parece que nunca te pintaras as unllas.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-A verdade é que non me gusta nada, sabe?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">A vella frea no ar o impulso automático da
labazada inexpugnable cara quen lle pode levar a contraria. Eu pecho os ollos.
Os cartos, precisamos os cartos.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Trémelle a vontade o me ver coa forza de
aguantar e baixa a man ao colo, contrastando o sangue lacado na punta dos dedos
coa saia de tweed de Harrods sobre os seus xeonllos reumáticos e gastados de
tanto se reclinar para a oración.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Non deixes que ninguén che dé unha hostia,
nena.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Pero...</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Nin pero nin nada! -Doña Amparito agroma
un atisbo de humanidade dun suspiro cómplice de femia xa mutada- Nin meu. Nin
de ninguén. Eu xa batín a gusto en mozas cando era mestra e, para que? Para que
agora esteades así, sen espíritu? Eu non lles ensinei a seren febles, sumisas,
caladas... E fórono. E sódelo.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Non entendo...</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Claro que non entendes, non... Que queres
para a túa filla? Esto?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Non.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Pois pensa un pouquiño, e actúa, cona!</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">DIAGNOSE CRÓNICA
</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Xa está ben. Todo fora, todo este verquido
tóxico que afoga, que nega, que nos convirte en escravos de ideas prefabricadas
por unha hexemonía anti-mutante.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Trae para aquí, nena, mira, a Barbie, é
bombeira. Isto é un camión, mira de cambiarlle a roda. E despois pon o
chuvasqueiro que imos enzoufar o baño co barco pirata.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Sara, non fas a cea?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Non. Paso.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-E logo?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Xa aprendín a ser nai, agora vou facer o
que me deciades sempre. Vou durmir cando durma ela, comer cando coma ela, xogar
cando xoga ela e pranchar cando ela pranche. Logo vaite facendo á idea de que
precisas un cursiño avanzado. E, por certo, merca laranxas que mañá voulle
explicar o do hemisferio sur e o do norte con pinturas.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-E se pinta a parede?</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">-Pois tamén era boa idea, vai facendo un
oquiño para pintar e esquece o do fútbol cos amigos, polo que poida pasar, que
eu non teño tempo para iso.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Mutei.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Dígoo con orgullo.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Son un mutante. UNHA MUTANTE. Son o xen
doble X. Son unha Superwoman, a Muller Nabiza, a Muller Marabilla.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">É a nosa era, beibis.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">A das mutantes, e a das beibis conechas.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-17052290923685859202017-05-03T23:21:00.001+01:002017-05-03T23:21:20.110+01:00Dicotomía do borralleiro de arxilaSeica vai ser o día da nai este domingo.<br />
Eu, agora que son nai, tamén entendo que as cousas cambian. Por exemplo...<br />
<br />
Cando eu era nena, no día da nai agasallábase unha flor feita de macarróns e no do pai un "borralleiro" feito de arxila. Pero agora xa ninguén fuma e os macarróns teñen moitos carbohidratos, logo sería un despropósito atentar con semexante afrenta ao día a día da mesa dunha familia normal.<br />
<br />
No meu caso, normal e galega.<br />
<br />
Coido que hai máis familias galegas que a miña, incluso, aventuraríame a dicir, hai máis familias que falan en galego que a miña, malia non viviren en Galicia.<br />
<br />
Total, que como os agasallos neutros son moito mellores, eu recomendo, en toda ocasión agasallar libros. Teñen un alto contido en fibra (por se alguén os quere deglutir, e ademais no almorzo en leite quente saben igualiños que un Wheatabix), adornan (se alguén os emprega para parecer culto hai unha ampla selección de títulos que todos deberiamos ter (lido), calzan unha mesa en caso de necesidade e tamén se poden ler. Ás veces esta última habilidade do ente literario é a menos valorada, pero recoñécese que sirven para ese propósito porque todos, en xeral, cando vemos a peli suxerimos que sería moito mellor ter lido o libro. Se só tiveramos tempo de ler un libro! Coa de horas que pasamos mirando para o whatsapp (incluso para asegurarnos de que efectivamente non vai, que non funciona).<br />
<br />
E cos libros, unha divaga, porque para min os libros son máis que páxinas, máis que palabras. Non moitos o entenden, pero os que o entenden saben moi, moi ben do que falo. Son paixón.<br />
Así que, cando alguén dubida que agasallarme, mércame libros. Algo que ata miña nai acabou aprendendo co tempo. Pechado o manifesto que deixa claro que para o día da nai, se alguén quere facerme un borralleiro o tomarei encantada pero que prefiro un libro, paso a falar das recomendacións das grandes superficies para as nais...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRc4PcS21GScpAhjnvE9ISH-Nzl8TUvWZqQ_HyG_2l9lm_8dXFxNE6-lPwqPF7ZgFwonUq_DXy1rcJwLLnQT5L9B83MPNYcwCHyvbGBX911W8OgZUSJS94L0pG_qDfVwdROamszue4-5SB/s1600/IMG_20170503_171602.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRc4PcS21GScpAhjnvE9ISH-Nzl8TUvWZqQ_HyG_2l9lm_8dXFxNE6-lPwqPF7ZgFwonUq_DXy1rcJwLLnQT5L9B83MPNYcwCHyvbGBX911W8OgZUSJS94L0pG_qDfVwdROamszue4-5SB/s320/IMG_20170503_171602.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixUfZqClBlgyNCr8cjyLi8doN_x73GwSoJ8DsxgYLt0a5RLPzi66s_ZVuHBS5leUtg0DkCBDHjI91l4hbcOa8tfZ3gqok88nepXCdREzWtUSFzK2ZU5y9jlB-EgcbKnfPjSdf8Pfg9IOM9/s1600/IMG_20170503_171614_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixUfZqClBlgyNCr8cjyLi8doN_x73GwSoJ8DsxgYLt0a5RLPzi66s_ZVuHBS5leUtg0DkCBDHjI91l4hbcOa8tfZ3gqok88nepXCdREzWtUSFzK2ZU5y9jlB-EgcbKnfPjSdf8Pfg9IOM9/s320/IMG_20170503_171614_2.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI84vuq9heyY7gbP56yVPhzmG094pOBp4fsBW75QCczMi0dCOP7kb9OK2CCfzPZzBR71Bphe5Hzqi7C8446FcPs9YS8jNf-YBjzruAaVM5yxtUzAF2PjJSYk7g7d7r2tWU0cUbA_JH2sUy/s1600/IMG_20170503_171722.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI84vuq9heyY7gbP56yVPhzmG094pOBp4fsBW75QCczMi0dCOP7kb9OK2CCfzPZzBR71Bphe5Hzqi7C8446FcPs9YS8jNf-YBjzruAaVM5yxtUzAF2PjJSYk7g7d7r2tWU0cUbA_JH2sUy/s320/IMG_20170503_171722.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLWD6x98p_V2ss_V44qhdl8Zu2OERUYWRTg4yuC2D63UZDl8bSC8x5M3b3W7ISLE4dTwViG4ts-kznpyqpI7UL9iPhgvQr0nOxBmRr7Vkv34_z3N3fery4twEIVFLnfPaZoM9gu0u5MaRs/s1600/IMG_20170503_171732.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLWD6x98p_V2ss_V44qhdl8Zu2OERUYWRTg4yuC2D63UZDl8bSC8x5M3b3W7ISLE4dTwViG4ts-kznpyqpI7UL9iPhgvQr0nOxBmRr7Vkv34_z3N3fery4twEIVFLnfPaZoM9gu0u5MaRs/s320/IMG_20170503_171732.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
Velaí, todas en castelán agás María Solar. Grazas mundo. Que está moi ben, que a min María Solar moito me gusta, pero... vendo o que ofertan (e deixei de tirar fotos porque empezaban a mirarme mal pero non puiden evitar ver que na mesa de novela negra non había cartaz de "día de la madre" e aínda me quedaba unha amplísima selección de libros de cociña e coidado de plantas e xardíns) unha acaba preguntándose se non porían o de María Solar alí porque ten un neno na portada.... un orfo! E iso...iso a unha nai... chégalle!<br />
<br />
E que sei eu? Que me gustaría vivir en galego en máis dunha faceta da miña vida. Que me gustaría crer que hai historias en galego que non teñen por que estar escritas especificamente para nais. Que cousas!<br />
Que sei eu de nais?<br />
Sei que cando temos medo pensamos na nai.<br />
Sei que cando caemos pensamos na nai.<br />
Sei que cando pensamos nas palabras que máis repetimos na nosa vida, polo menos no meu caso, adoitan ser "mamá, joder!"<br />
Que todos temos unha historia na que a nosa nai fixo algo impresionante para que nós puideramos ser adolescentes un pouquiño máis parvos...<br />
Que cando todo eso se xunta, e o mundo perde as cores... pensamos na nosa nai... e falámoslle en galego.<br />
Como cando estamos no hospital.<br />
De verdade, crédeme.<br />
Se queredes pasar por un centro normalizador da língua, entrade a un hospital. No medo a morrer, falamos en galego, sentimos en galego.<br />
Pero non podemos ler literatura "normal" en galego, hai moitas opcións en castelán para escoller un libro que agasallar... Non hai unha triste mesa en galego.<br />
Será que non hai libros en galego para encher unha mesa.<br />
Será...<br />
<br />
Por se hai, e queredes mercarlle algún a algunha nai invítovos a romper os esquemas das grandes cadeas comerciais e a investigardes se as vosas librerías de habituais teñen libros en galego.<br />
Podedes, incluso, preguntarlle aos libreiros e libreiras se vos recomendan un libro en galego para agasallar á vosa nai. E cando pregunten como é a vosa nai... sede vos, e pensade en como é a vosa nai e non neses momentos de "joder, mamá!" tan habituais.<br />
<br />
Incluso, se tedes tempo, podedes deixar por aquí algunha recomendación. Se estades a ler esto en facebook tedes etiquetadas algunhas librerías da comarca que é posible se fagan eco das vosas recomendacións e querencias.<br />
<br />
Porque o galego é a miña língua nai. E xa queda todo dito. <br />
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-3974072906918325022015-12-31T10:43:00.002+00:002015-12-31T10:43:37.408+00:00Strangers in the night un relato-xogo <!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>GL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Tabla normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<h1>
<span style="mso-ansi-language: GL; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Strangers in the Night, naninoniaaano...</span></h1>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="mso-ansi-language: GL; mso-fareast-language: ES;">Anna Ashbless</span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Estás diante dun relato-xogo. O
protagonista es ti, nesta ocasión, coma nun baile de máscaras, a túa é a de un
friki irredento que pasa dos trinta e está canso, moi canso, de non ter á súa
Mary Jane, nin á súa Catwoman, nin sequera á súa Xulieta con quen compartir as
noites do venres. Armado co valor que infunde ter un corazón puro, ceas eses
restos de macarróns con tomate do medio día, e disposte, firme e seguro de ti
mesmo, a entrar nun dos pubs da cidade para coñecer á túa media laranxa. Os
textos en cursiva ofertaranche diversas opcións ante unha situación na que
poidas tomar distintos camiños, elixe a túa propia aventura e disfruta <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>da viaxe. Os números entre corchetes ao
principio de cada micro-escenario identifican ás seccións.</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">[1]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>A
muller que debruza o seu exuberante corpo de pretas carnes sobre a barra pide
un gin tonic ao camareiro besbellándollo ao orella. Xa son horas de marchar
para aqueles que saben da compañía dos miúdos nas casa, cae a noite, e ti
tampouco estás no teu ámbito. Ti deberías estar no teu salón, agardando pola
chamada dos pais, lendo as instrucións dun paquete de comida precociñada e
descargando unha serie para ver esta noite. Ti, que sabes que es unha balea
ancorada no deserto, achégaste á barra, porque esta noite é a última que vas
pasar sen compañía.</span><span style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-ansi-language: GL; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Quero o mesmo que
estás tomando ti, rubia!, pasa á sección 15. </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Aínda non estou
preparado, vou botar uns dansins e xa veremos, pasa á sección 7.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">[2]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Hai un montón de xente
ao teu redor. Debe ser que finaches. Nas películas, cada vez que a cámara se
centra neste encadre, o protagonista xa pasou ao outro barrio. Debe ser así
porque a beleza loira está a che agarimar coa xema dos dedos a fronte e as
fazulas, polo tanto debes estar no ceo. Con certa esperanza, ao tempo que os
sons ecoantes da última canción, se iso se pode chamar canción, de Kate Perry
empezan a perforar os teus ouvidos, sentes a feble ladaíña dun ser doutro mundo
a chamar por ti. Ha ser o teu anxo guía, ou demo guía, ou a mesmísima morte de
Pratchett a che rosmar comandas en letras maiúsculas. Aínda non a oes ben,
porén non acertas a identificar se as súas ordes teñen ese resoar, esa
profundidade, do ser ambiguo; esa dualidade que en lugar de convertela nunha
presenza anódina e etérea, enxalza o seu ser cun halo de poder, de transcendencia
e de humildade no traballo daqueles seres que só poden ser heraldos do
Apocalipse. Con todo, se non é ela, que sexa Obi-Wan, por favor, que sexa
Obi-Wan.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Cando por fin
recobras o sentidiño, o pouco que che queda, ves a Xulián, o teu compañeiro de
oficina, un guaperas que non deixa de fardar das súas conquistas. Non estás
morto, pero non aguantas nada, miña nena. Ao te erguer preséntache á loira, a
súa moza. Pasa á sección 10.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">[3]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Xírase, mírate coa
furia de Medusa ao atopar a Raio Negro fedellando no caixón da súa roupa
interior. Sen importarlle que ti poidas ter o poder dun Deus entre os homes,
arremanga a esquerda e crúzache a cara nun movemento elegante mais efectivo.
Stan Lee, o MESTRE, calificaría esa labazada de SUPREMA e, malia dor que sentes
no papo, recoñeces que empezar o arco da mesma por baixo da cadeira e ir
subindo en dirección vertical coa mesma cadencia que avanza á man aberta na súa
horizontalidade, aporta un dinamismo épico á fazaña. Nin debuxándoa Jim Lee
tería quedado mellor. Pero doe, e proe a mares.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Mentres miras como
se vai (que lle vas facer, cando estás triste sáeche o acento de Vigo), notas
como o camareiro che pasa a conta de ámbalas dúas copas, pasa á sección 12.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Non podes aturar
coa vergoña de que unha moza así che pegara coma nas películas en branco e
negro, chorando como un meniño de teta vas correndo cara a saída do pub, pasa á
sección 10.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">[4]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Acepta. Bebedes
xuntos. A súa voz é unha melodía, vives nunha nube na que as criaturas máis
belidas, as elfas de Tolkien, a Cersei sen maldade ningunha que tes fronte a
ti, non deixan de falar de temas transcendentes e que che lembran que xa non es
un neno. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Mentres esmigalla polo miúdo temáticas recorrentes de pelis de autor
norcoreano notas que xa na banda deseñada as mozas dos superheróes non lían
tebeos, non lles gustaba a ciencia ficción e só se preocupaban de trapiños. Nin
sequera os protagonistas da banda deseñada americana eran tan rariños, quitando
a Peter Parker, claro, porque do resto… Menudo subproduto da cultura dos países
modernizados! Ten razón a rapariga, para que precisa Europa da figura dun home
en calzóns que representa o apoxeo do emigrante no país das oportunidades se,
sendo galegos, xa sabemos todo o que temos que saber da emigración!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Vai algo de sede,
unha de licor café xa que falamos de Galiza?, pasa á sección 5.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Non aturas máis a
esta petarda, é guapa pero está a cambiar o teu sistema de valores, sae tomar o
fresco, pasa á sección 12.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">[5]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Habelas hainas.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ten o pelo longo e do
cor da cortiza retorta dos carballos vellos. Con ese vestidiño axustado negro,
que lle acae ben e disimula o que ten que disimular para que pareza una beleza
escultural das que saen nos filmes de super-héroes que tanto che gustan, é tan
fermosa que a recoñeces do mundo das marabillas; xaora eses ollos verdes e
traidores que lamben a través das gafas de pasta a túa ánima, saboreando o
medo, non poden ser máis semellantes aos da Melissandre de Xogo de Tronos, a
meiga do Deus da Luz, a Señora das Tebras. Como ela, moumea algo imperceptibel
no ouvido da túa deusa de cabelo de ouro, e ambas rin. Ao cabo, a amiga que che
acaba de fastidiar o golpe maestro, pide un terceiro licor e engádelle ao
camareiro o dato pouco superfluo de que ti te encargarás de pagar a conta.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Gadoupas de harpía pintadas de marrón
sangue-seco-no-fervor-da-batalla (o que máis empregas para pintar os pantalóns
dos orkos das figuriñas de Warhammer), collen o vaso de chupito e a súa voz de
arrepiante escuridade lanza o desafío:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">-De penalti!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>E alí vas, ti que,
como moito, tomas unha clara nas terraciñas de verán, abres as fauces e botas o
encantamento non protexido pola queimada pola gorxa abaixo. Curiosamente o
mundo, ese mundo de cheiros humanos agora que non se pode fumar nos bares, ese
mundo sostido en sons que non viron unha partitura na vida e que resultan
repetitivos e molestos, ese mundo no que os mozos da túa especie temen pola
supervivencia, empeza a tremer.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Acudídeme, botoume
droga no cola-cao!, pasa á sección 2.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Hai que aguantar
coma un machote, pasa á sección 8.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">[6]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>A túa loirísima Dama
do Lago vira uns ollos mornos coma imaxinas serán as augas do Mediterráneo.
Recorre esa mornez a túa pel ao sentila estudar con calculada ironía a imaxe
que proxectas. Xa sabes como seguen estas cousas, agora dará media volta e irá
coas súas amigas. Pasouche un montón de veces, especialmente no instituto, e de
xeito moito máis constante na universidade, momento no que decidiras pasar as
fins de semana en compaña dos heroes da Marvel, na grandiosa liña argumental da
DC e nos universos menos crueis dos videoxogos. Malia todo, un lene sorriso
asoma aos seus beizos, acompañado dunha risada breve e cantaruxeira.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">-Vaia! –exclama- Pareces o Sheldon ese da serie dos frikis!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Pode que ti creas
que gañaches, pero ela, a estas alturas, con esas pintas e bebendo un Cosmo,
está segurísima de que es gai. Volve ao principio, anda, miña xoia.</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">[7]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>O camareiro e ti sodes
de distinta especie, agora, precisamente agora, é cando te decatas do que está
a pasar. El, embutidos os seus músculos de ximnasio imitando un atlas de
bioloxía dos que se estudaban na escola (malia que agora sabes que se chama algo
como Coñecemento do Medio) nunha camiseta negra co logo do local, o pelo
relamido agás unha cresta lateral moi de moda entre os seareiros de certos
equipos de fútbol, pendente estrelado no lóbulo esquerdo, sorriso profident e ollos
de LED azul intenso. Ti, acusando na liña de flotación o exceso da pizza e os
queixiños de marca branca, cargando cunha camisa a cadros dunha tenda de moda
para adolescentes, porta aberta a unha camisola azul na que un magnificado
Astérix pretende ser un deus nórdico, por fóra duns texanos que lle acaerían
mellor ao teu avó, un fornido labrego dúas veces máis grande e máis home ca ti,
e converse do Capitán América. Nada en común. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Aínda que foras un robot asasino que viñera do futuro e o fitaras cos teus
ollos de meniña vermella, cargando datos da súa vida segundo o ves, e lle ordenaras
que che dera a súa roupa, os lentes de sol que de seguro leva polo día e as
chaves do seu coche, non poderías competir. No obstante, un cabaleiro Jedi é
fiel á súa palabra e ti sabes que a Forza está contigo.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Achegándote con discreción á bela dama en intercambio de teléfonos con esta
sorte de “Capitán Kirk coñece a Tom Cruise en Coctail” aclaras a gorxa e pides
o mesmo que ela pediu…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Vodka cola, pasa á
sección 11.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Licor café, pasa á
sección 5.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Unha caña, pasa á
sección 15.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Cosmopolitan, pasa
á sección 6.</span></i><span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">[8]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pois non está tan mal. Con todo,
na aldea, o avó Antonio, no que xa pensaras máis dunha vez esta noite, sempre
che daba a probar o augardente cando a estaban a facer cos tíos e o resto da
aldea. Aquilo si que eran festas! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">-Vaia,
pensei que non ías poder con el. Eu son Hela -di a harpía. O nome ten bastante
sentido-. Ves e xa che presentamos ao resto do grupo? Esta é Uxía.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Uxía sorrí a mirar para ti. Pode
ser que os seus pais a bautizaran con ese nome pero, para ti, é Eowyn.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Demasiadas
emocións, vas tomar o aire e xa as buscas ao volver, pasa á sección 12.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Veña, por que non?,
pasa á sección 13.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">[9]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tentas manter unha conversa
medianamente razoable con elas, pero non é posible. Seis acaban de deixar ao
mozo, outras dúas están en relacións claramente disfuncionaís e as restantes,
sacando á harpía, buscan a un clon do seu pai. Realmente é así o mundo
exterior?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Hela vai
polo quinto licor-café e, será por cousa do alcol, xa non te mira de xeito tan
despectivo. Non é fea. E ti non es un Adonis tampouco.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Achégaste a
ela. De xeito tímido mordes o beizo inferior e mírala aos ollos.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">-Oes, Hela,
apetéceche saír a tomar algo noutro sitio menos concurrido?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Pasa á sección 16.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">[10]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Foi ela? Fuches ti?
Veña home, arriba eses ánimos. Agora non estamos aquí para botarlle a culpa a ninguén.
Dicía un meu profesor de historia do colexio que a culpa quedou solteira porque
ninguén a quixo, e ti non vas quedar para vestir santos. Respira profundamente,
aclara a gorxa, e proba sorte no seguinte bar!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Volta ao principio,
ás veces non atopamos o amor verdadeiro á primeira.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">[11]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Vodka con cola, esta é
guerreira, esta non é desas sofisticadas das que viches no facebook que van a
gin tonics toda a noite, a esta gústalle a marcha.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">-Moza, gastas pista?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Mira de xeito un
tanto raro, igual non é de aquí, pasa á sección 3.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">[12]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>No exterior a cidade
queima electróns en ardentes fachos de sodio presos do vidro e da forxa. Un par
de mozos da túa idade andan a fumar baixo unha desas estufiñas que semellan
pratiños voadores, un grupo de rapazas de uniforme (non hai outro xeito de lle
chamar a esa combinación de mini-saias, ou leggins emparentadas con camisolas estampadas
con debuxos de fotografías de mozas delgadas ate o absurdo en paraxes de ensopo
como as pontes de Amsterdam ou estacións de tren abandoadas) precede a unha
sombra de negros, grises, malvas e pálidas mans atrapadas na rexilla duns
mitóns moi pasados de época. Camiñan case xuntas, falan case entre elas,
despiden unha imaxe de camaradería estudada que desafía ao espectador a crer no
estereotipo de que son cinco e unha e non un grupo de seis.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Non paga a pena
falarlle, xa levas unha noite de bastantes emocións, pasa á sección<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>10.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Párala, queres
tomar unha cervexa no bar da esquina ou prefires absenta nesta nespereira de
escoura e xentalla mentres che recito a Baudelaire?, pasa á sección<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>16.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">[13]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Agora que te achegas ás doce,
DOCE! amigas de Uxía e Hela, lembras algo que che pasaba moi de neno, cando ías
de visita, coa túa nai, á casa da tía Merceditas. Sintes arrepíos. Sínteste
estudado por estas escravas da moda que te miran como se foras un rariño. Con
todo, son ben xeitosas! Entre elas destaca unha moza menuda, curiosa, de ollos
tenros que, co pelo da cor do trigo maduro, é a única que te recibe cun sorriso
de verdade. Di que se chama Clara e invítate á bailar. A canción non é a mellor
pero, que lle imos facer? Ninguén espera que poñan Nirvana nos locais de
ambiente.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Aventúrate, antes
escoitaches como unha das rapazas do grupo dicía que lle ía pedir un Cosmo,
invítaa a un, pasa á sección 6.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Con todo o ben que
ías e vaiche entrar gana de mexar! Pasa á sección 14.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Parece encantadora,
parece querer e ter querencia por ti, e achégase moito ao bailar, veña home,
bótalle un par e bícaa, pasa á sección 3.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Uff, hai que ir freando,
as primeiras impresións poden ser enganosas, pasa á sección 9.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">[14]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Os baños son un asco, hai algo
pastoso no chan e prefires non pensar en que demo pode ser. Porén un borracho
cabrón acaba de che vomitar por riba. Fantástico! Será mellor que saias a tomar
o fresco e que se che airee a roupa un pouco, porque con ese fedor seguro que
espantas a Clara!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Pasa á sección 12.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">[15]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tes a frase perfecta,
de seguro que Lanzarote non o faría mellor en fronte da súa areladísima
Xenebra. Pénsao ben, achégate un pouquiño máis, o xusto para que a petición ao
machaca de detrás da barra lle chegue a ela segundo a enuncias coa túa perfecta
dicción de neno que non sacaba as mellores notas na escola, pero era ben culto.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">-Unha loira coma a da loira, para min!<span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Cunha frase coma
esta, de seguro que ligas, pasa á sección 4 .</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #010101; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">Na túa cabeza soaba
moito mellor que cando o pronuncias, pasa á sección 3.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 8.9pt; text-align: justify;">
<span lang="ES" style="color: #010101; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;">[16]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #010101; mso-ansi-language: GL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Levades catro horas
falando e seguiredes. Xa pasáchedes polo bar da esquina, o after da baixada ao
Carrefour e agora indícache que non estaría mal seguir coa conversa na súa casa,
cun riquísimo café de pota e unha partida ao Carcassone. É perfecta.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-63741694794296211542014-03-04T19:50:00.000+00:002014-03-04T19:50:20.442+00:00No café<div>
Coma sempre rodeado de xente, coma sempre sorrindo e respondendo coa locución verbal e adverbial adecuada a todas as preguntas, rogos e suxerencias da súa audiencia. Coma sempre destilando en sociedade esa imaxe efímera en contraste cos seus instintos carnais, tan terrenais que farían arrubiarse á mesma serpe, pois a árbore que ela gardaba estivo sempre aos seus pés. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ela mírao desde a barra, pedindo un con leite para levar. Unha coma esquiva no cartaz da entrada manifesta que naquel rancio establecemento, cubil da burguesía de posguerra e hoxe tomado por estudantes, funcionarios e outra xente de mal vivir, dispoñen de café con leite e, para levar, leite de soia e pan integral. Malia tentación de seguirlles o malogrado xogo lingüístico e pedir leite e pan, opta pola corrección do ignorante calmando os berros pola xustiza gramatical coa beleza da paisaxe dese anaquiño de pel seu que lle liga o pescozo cos ombreiros ao abeiro dun sueter gris de cachemir. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
No fondo quere que que a mire, que a vexa, que lle devolva esa ollada de contido desexo, de dozura que non amarga ningún café, e como sentindo a lapela do proído dos seus ollos verdes nese mi minúsculo anaquiño de pel exposta, el vira a cabeza cara a súa dirección e saúdaa cun sorriso. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
- Como estás?</div>
<div>
- Ben -responde ela, tapando o vasiño de papel de ouvidas-. Imos tirando. Xa vexo que ti estupendo, telos encandilados, non che quitan ollo.</div>
<div>
El escúdaa das miradas alleas co seu corpo, que xa non é apolíneo e tampouco importa. </div>
<div>
-Non é para tanto, xa sabes que non é o mesmo sen ti.</div>
<div>
-Claro, claro. Iso nos dis a todos. A ver se quedamos para tomar unhas cañas un día destes e o demostras.</div>
<div>
Velaquí vai o seu órdago a grande, sen esperanzas de gañar a man pero con valentía.</div>
<div>
- Cando queiras. </div>
<div>
É unha aposta que non pode predecir, un todo ou nada que a desnuda até os ósos da ialma e que chama a procurar a súa calor nunha aperta tímida que non quere ser recatada. Porén presiona os seus dedos forte contra as cóstas de el mentres recolle as dedas e conta mentalmente até dez, abusando da cortesía do que non a repudiará en público antes de soltalo. Dez segundos, dez, que enchen as súas vísceras todas de gozo e soltan amarras dos músculos da súa columna nun mar de absoluta relaxación. Dez segundos, dez, nos que baleira a vaina do seu corpo para sobresaturala coa esencia desa pel que a chama, e dez segundos, dez, nos que non se miran aos ollos polo medo, fundado, a deter o tempo.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Volta o rebumbio do bar. Volta o son monótono e disharmónico da tragaperras e o frufrú dunha rolla a fregar o mostrador. Sen miralo, escoita a súa despedida, sostendo un fervente café que xea as mans e calando o bruar de tambores de guerra na gorxa.</div>
<br />
<div>
</div>
<br />
<div>
-Merquei pescada para a cea. Fágocha á romana?</div>
<div>
<img alt="" src="webkit-fake-url://776EE909-4FB7-48BA-B1D0-9BF3F6B7583B/imagejpeg" title="" /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-79422886236618597202014-02-20T03:19:00.000+00:002014-02-20T03:19:02.742+00:00Insomnio e producción literaria en galego O que me fai falta a min, tendo unha criatura de poucos meses ao meu cargo, é ter insomnio. Será culpa miña por pórme a ler cando tiña que estar a durmir. Miña e de Xabier López que chiou unha pregunta que leva a dar voltas e voltas no meu maxín día e medio (e iso que aínda me pasei bastante a contestar a ese chío). Miña, de Xabier López e de Francisco Castro que fai obradoiros nos que di que o mellor momento para escribir é de noite, cando todo está en silencio nas casas cheas de barullo. Efectivamente, a culpa vai ser de todos eses factores e vou deixar de falar de culpables porque acabarei mentando a anécdota de Antonio Gala escribindo co dedo do pé e non porei máis que tentar emular a un chimpancé avanzado dos de O PLANETA DOS SIMIOS.<br />
<br />
O caso é que, a raíz dunha entrevista a Manuel Bragado (editor de Xerais), o narrador Xabier López López propuña a seguinte reflexión:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibYJlVquLZA58-Gwe_cmdNzyMsMmXE5UCJcnlEjO7QNkSaBJDYSupQbfKyrhjgAE5NIlkDo1M-WpppW8Ubx47pR64w-nsneYC7aRTS9igjysMOHThyphenhyphenh3bwbjnmpXAjZZ6CitpmeSbxrP9A/s1600/Picture+5.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibYJlVquLZA58-Gwe_cmdNzyMsMmXE5UCJcnlEjO7QNkSaBJDYSupQbfKyrhjgAE5NIlkDo1M-WpppW8Ubx47pR64w-nsneYC7aRTS9igjysMOHThyphenhyphenh3bwbjnmpXAjZZ6CitpmeSbxrP9A/s1600/Picture+5.png" height="222" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
E alá vou eu a meter a zoca e continuar con esta outra pregunta, que recibe a súa correspondente resposta:<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzlibmud_eu2hmD6YZs3sLEp_NGlKtznadQ8VIPOex-Eo4TNRIc5Xrhyphenhyphen5jApcGiRTka8aDSZwHSbSp7TE9jiu2_UjPl65bAmcX2Z9jU4LmNBD7S7v1k07CT6MjMQzeqQvu7vTuWBlGJPy2/s1600/Picture+6.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzlibmud_eu2hmD6YZs3sLEp_NGlKtznadQ8VIPOex-Eo4TNRIc5Xrhyphenhyphen5jApcGiRTka8aDSZwHSbSp7TE9jiu2_UjPl65bAmcX2Z9jU4LmNBD7S7v1k07CT6MjMQzeqQvu7vTuWBlGJPy2/s1600/Picture+6.png" height="196" width="640" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
E así é como eu lembro o principio da fin da miña calma mental. Malia ter publicado algún chío a continuación deste intercambio, o bule-bule na miña cabeza non parou desde que abrín a caixa de Pandora ao facer esa pregunta e, sobre todo, desde que vin a resposta de Xabier. Indiscutiblemente é un debate que non me corresponde, non son editor e o pouco que entendo do traballo de edición foi aprendido a través de entradas no blog do devandito Manuel Bragado, sendo que sempre me chama moito a atención, xa desde fai tempo cando conversara cun editor de cómic e me dixera que unha tirada de 1200 exemplares era unha tirada arriscada (e estamos a falar no ámbito nacional), o escaso número de exemplares literarios que se venden, tanto da literatura galeta como da literatura en xeral, neste estado. Pero centrémonos na literatura galega. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
A mín encantaríame crer que un altísimo porcentaxe de xente da miña xeración e incluso de xeracións de máis idade le en galego. Pero non é certo. Pódome enganar, podo vivir na miña caixiña de ilusión e dicir, como <a href="http://atallolongo.blogspot.com.es/">Marina</a> le en galego, a xente da súa idade (que moitos foron galegofalantes até chegar á escola onde lles ensinaron o idioma da verdade e que "los pagaros de Juadalagara tienen la jarjanta llena de trijo") debe atoparse cómoda lendo en galego. E non é así.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Tamén me gustaría pensar que na miña xeración, que xa tivemos clases de galego e mais de literatura galega, se crearon neolectores do galego e, por que non? Lectores en xeral. Pero non. Tampouco me podo fiar do meu círculo de coñecidos e amigos, sendo a meirande parte deles lectores moi poucos len en galego. E aínda así, nós vivimos xa este sistema educativo no que nas clases de literatura había que ler, obrigatoriamente, unha ou dúas obras ao ano. E coido que aquí ven o momento onde a eterna dúbida me asalta á hora de buscar unha solución á pregunta de Xabier, porque nós tamén chegamos a aborrecer obras que nos mandaron ler en galego. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Debería a producción literaria facerse segundo as querencias dun público adulto ou segundo as querencias do público que agora aniña en secundaria?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
É unha cuestión devastadoramente dificil. Por moitas voltas que lle dou non atino a encontrarlle xeito. Coma nos problemas de ciencias, poderíamos simplificar e tratar só unha parte do mesmo (por exemplo reducindo un sistema de tres dimensións a unha soa, para ver, a lo menos, como se comporta) e nen así dou cunha resposta que me satisfaga (sexamos serios, non son tan presuntuosa como para pensar que eu soíña podo atopar o santo graal dos problemas ou das metas da edición en galego, o único que tento é acougar as miñas inquedanzas). Malia todo (usaría un porén pero aínda vou no capítulo dous de CADEAS e non sei moi ben como empregalo) a opción "doada" de dicir que ambos aspectos da literatura teñen que estar coidados e presentes, semella a mellor. Digo doada porque parece que chegamos a un acordo no que ninguén gaña e todas as partes teñen o seu anaquiño de pastel, no obstante, se coidamos a edición de literatura infantil e xuvenil e a edición e produción de obras para un público adulto que demande un puntiño máis de... "calidade" (non me gusta empregar esta palabra, réstalle valor á obra LIX, empregemos mellor "chicha" moito máis informal pero respetuosa e todos entendemos ben o que quero dicir, non? Pois agora lean "chicha" en lugar de "calidade") pronto veremos que ambas tarefas supoñen un titánico esforzo de selección. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Desde o meu modesto punto de vista, a LIX do noso país é excelente. Pode que se acerte coas inquedanzas do mercado de secundaria ou non, ou que só se acerte con parte das inquedanzas do mercado de secundaria, pero está coidadísima. Obras, por citar as que eu lin, que non son moitas xa que non só de LIX en galego vive a Anna, como Chamádeme Simbad, Cartas de Inverno, O agasallo de Anya, 2044, Sari soñador de mares (co que xa fai anos Martin Pawley gababa a literatura para mozos en galego), O pintor do sombreiro de malvas ou As sete mortes son excepcionais, cada unha ao seu estilo. E é certo que o lector de secundaria colle un libro obrigado coa mesma desgana co que o faciamos nós cando nolo daban. E é certo que, moitos, ao veren a foto de Agustín Fernández Paz empezan con grandes prexuizos sobre ese "señor mayor que seguro que nos habla de cosas de la guerra" e acaban encantados porque "¡el libro daba miedo!". E tamén é certo que O pintor do sombreiro de malvas é unha preciosidade pero enfádalles o final (e a quen non cando tes quince anos e queres que as historias teñan un final, que para eso mercaches o libro e estudaches en língua que as historias teñen unha presentación, nó e desenlace! U-lo desenlace? A ese libro aínda lle quedan un par de páxinas para se desenlazar como é debido). E é certo que en As sete mortes, o día antes do exame, era interesantísimo e non se pode mirar o whatsapp da clase porque hai xente que vai aidantada e che reventa a trama. Ao fin e ao cabo, non son tontos, só son máis novos que nós. Non precisan que lles suavicen a realidade ata enmascarala, precisan, como todos, que lles conten unha historia. E xa está. Tan simple e tan sumamente complicado.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Pero que pasa cando ao alumnado de secundaria se lles prescribe, case coma se o sistema educativo fose un médico de cabeceira, un deses "libros de portada "como violeta" ou dos que teñen o lomo de cores e fotos que ocupan toda a portada? (Hai máis editoriais, ben o sei, pero os xigantes son os que son). Pois poden pasar dúas cousas, poden atopar a Agustín Fernández Paz que xa lles deu medo o ano anterior e, como é coñecido, dánlle unha oportunidade e moito lles gusta (en xeral, que todo isto son xeneralidades, non perdamos o fío do que se está a comentar) ou poden atopar con Marcos Calveiro (que tamén o leron, que bonito o pintor! que pena de final!) e ler un Settecento que aborrecen porque, se ben ti, lector experimentado, o disfrutas enormemente e pasas dous terzos do libro dicíndolle mentalmente ao autor "vasma xogar deste xeito, non si?" e, zasca! Alá vai el e cha xoga, un lector, aínda avezado, de secundaria pasa páxinas pensando que Vivaldi é un coñazo e que de quen está a falar cada vez que cambia de voz narradora. Ao final, non o disfrutan. E que? Non é un libro pensado para eses outros lectores? Para os que buscaban máis chicha? Pois ben está o que ben parece. Probablemente, se conseguimos que estes lectores sigan a ler, dentro duns anos gustarán de Seteccento, e ata de Festina Lente! (Que decepción! Co que me gusta a min ese libro e o pouco que enganchou ata aos lectores máis espelidos de 1º de Bach), ou de As voces baixas (como levo desde o verán pasado sen atreverme a ler o último capítulo non comentei que lles parecera, xa sabedes, polos spoilers -Marina vaime matar un día destes-). </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
O cultivo de ambos estilos paréceme lícito e totalmente necesario. Incluso no ámbito dos lectores que somos un pouco máis "gafapastosos" eu recoñezo que, moitas veces, non che apetece ler un libro que goce desa densidade na historia ou no emprego da linguaxe. Seguindo co responsable desta semente que agroma na miña cabeza, fai uns días que eu empecei CADEAS e, sendo realista, vou tardar moito tempo en acabalo porque nestes momentos da miña existencia non gozo da calma que preciso para saborear un libro así do xeito que merece (e probablemente pase todo este tempo con ganas de mercar leite condensado). Non quere dicir que non o disfrute, pero si que non podo enfrontarme a el como querería. Hai momentos da miña vida nos que me apetece maís perderme nunha trepidante historia chea de intriga e xeniais fantasmadas como Os fillos do mar (que tamén tivo moito éxito no estudantado) ou nos que só me apetece ler novela negra, ou incluso LIX (se vos fixades, nos libros pon a partires de... non pon a idade á que xa non es apto para lelos).</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
E agora, sen xeralizar, outro punto que complica esa resposta é o seguinte. Asumamos que a literatura camiñara cara unha dictadura das preferencias dos alumnos de secundaria. Unha recomendación que unha alumna (brillante, marabillosa e encantadora) de secundaria me fixo o ano pasado foi esta:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.lalibreriadejavier.com/wp-content/uploads/2008/04/la-elegancia-del-erizo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.lalibreriadejavier.com/wp-content/uploads/2008/04/la-elegancia-del-erizo.jpg" height="320" width="188" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Que ten editado Galaxia en galego e foi o que eu merquei. Casi nada para a recomendación! E unha chulada de libro. Se eu, agora, a esta alumna de secundaria, lle recomendo o último libro "para adultos" que lin en galego... faimo comer. Con razón. Dirame que a historia non se sostén, que os personaxes parecen maniquíes estereotípicos e que o único que o convirte nunha historia "para adultos" son un par de pinceladas de brutalidade dunha realidade dos trintaetantos que, despois de todo, non é tan transgresora como parece. É maís, se o merca, diríame que un libro que custe entre 15 e 22 euros (que son moitos cartos) ten que ofrecer algo mais e, de seguro, me preguntaría que en que están a pensar os que publican eses libros. Non ven que despois non vou querer mercalos porque xa me enganaron unha vez? E eu tería que estar de acordo con ela. E eu non podería explicarlle por que libros que deberían ser LIX se visten cos traxes dos seus pais. (E non, non vou dicir cal é, pero por si acaso, sendo que lle dixen a Pedro Feijoo que lle faría unha crítica pormenorizada do seu libro por mail: NON ESTOU A FALAR DE A MEMORIA DA CHOIVA -Ese podes lelo, Ana-).</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<b>Debemos deixar que o estudantado de secundaria marque o canon? </b></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Do que lle gusta ler a eles, indudablemente.</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<b>Debemos deixar que o estudantado de secundaria marque o canon para público ávido doutras experiencias?</b></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Non, para iso se debería coidar con mimo a liña editorial nas coleccións que se fan.</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Porque, non esquezamos, que tentamos crear lectores e lectores que, eventualmente, amen o libro e o merquen tamén. Por propia supervivencia do sistema editorial! Ou senón quen vai poder pagar aos contacontos para contaren historias? Pero un prezo entre 15 e 22 euros é un prezo alto, e o consumidor, nunha era coma a nosa, pide que unha liña de produtos sacados ao mercado teña un standard de calidade (aquí si que vou usar a palabra) alén dos gustos dos diversos colectivos aos que poida ir dirixido. Xaora (esta si me atrevo a usala, a ver...) non seriamos lectores de galego sen os profesores de galego que nos obrigaron a ler libros na língua, nen as feiras nas que os autores falan da súa obra con agarimo e paixón e nos animan a gastar eses 15,16... 22 euros sen remorsos.</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-57222647688243576852014-02-16T21:14:00.004+00:002014-02-17T09:52:57.028+00:00A ver se isto de internet serve para obrar milagres na memoria<div style="text-align: center;">
<b>BÚSCASE</b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Muller belida, que o seguirá sendo, que unha vez tivo o pelo longo e rizo. Deu clase de galego a principios dos noventa no colexio Marista Santa María de Ourense. No curso 93-94, na titoría de Alfredo, púxonos o corto de Chano Piñeiro "Mamasunción" e, por esa e moitas outras cousas, marcoume coma persoa e fixo que tivera menos medo do que rezaban as mentes dos que non están tolos a entrar no mundo da fantasía. Unha vez, nun entroido, disfrazouse cun traxe veneciano, que dixo que me emprestaría un día. (Tranquila, non a busco para llo pedir).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>RAZÓN</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Agradecerlle as redaccións semanais e as lecturas en público con Sabela (que sempre escribirá moito mellor can min)</div>
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-4432147644490728452014-02-12T09:11:00.001+00:002014-02-12T09:11:38.600+00:00Se ha encontrado un grito de placer de mujer emitido ayer a las 3 de la mañanaLa culpa es de <a href="http://franciscocastro.blogaliza.org/">Francisco Castro</a>, que es un gran escritor, mejor maestro y estoy segura de que inmejorable persona, que en su Taller de escritura nos retó a escribir una nota que podría aparecer en la pared de un ascensor o en un portal y, una vez hecho esto, preguntarnos qué había pasado para que esa nota cobrase vida. Obviamente, esta no es mi nota, escribir la historia de tu propia nota tiene poco mérito, porque ya la conoces cuando escribes la nota, esta es la nota brillante, genial y maravillosa de otro de los alumnos del curso (un escultor). Como su "padre" es un artista creí que sería buena idea darle vida a su creación así que me bajé al portal y dejé esto...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGsPDtZfNnLa2gIyz_6hqSrzFFdYl37g4ygXe8QF6kqheLu9oCYi3yucEvar4-SXHBBqdGlkVo4P9tDnFXhrv9MVIfGisoyp-2z-rp6IohZ0d9LKHJxLV-T4Fg6I4JhtCPQLKmkWwCoc4D/s1600/image.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGsPDtZfNnLa2gIyz_6hqSrzFFdYl37g4ygXe8QF6kqheLu9oCYi3yucEvar4-SXHBBqdGlkVo4P9tDnFXhrv9MVIfGisoyp-2z-rp6IohZ0d9LKHJxLV-T4Fg6I4JhtCPQLKmkWwCoc4D/s1600/image.jpeg" height="320" width="239" /></a></div>
<br />
Y aquí, por si os interesa, os dejo mi versión del "qué pasó":<br />
<br />
<i><b> Nadie quería reclamar el grito perdido. Solo y un poco lastimero yacía inerte bajo un guante de lana, unos anteojos y una pitillera de los Sex Pistols en el fondo del cajón de objetos perdidos de la comunidad. Era cierto, yo lo había creado.</b></i><br />
<i><b> A sabiendas de la expresa prohibición que limitaba la emisión de gemidos, suspiros y húmedos mensajes más allá de las diez de la noche en todo el edificio, las manos de mi amante, cálidas y resbaladizas, habían forzado el desastre. </b></i><br />
<i><b> Pese a apretar los dientes, pese a contener la respiración, pese a la razón que en mi vida todo lo puede... lo había dejado ir, lo había liberado hasta tal punto que lo sentí huír por el patio de luces y quedarse colgado de la maceta de geranios del tercero.</b></i><br />
<i><b> Era mío, pero nadie lo sabría.</b></i><br />
<br />
<b> </b>En realidad, hay una frase más que "termina" la historia. Pero al sabio editor le gusta más sin ella. Reverencia.<i> </i>:D<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-20610532086824978892013-12-21T19:26:00.001+00:002013-12-21T19:26:21.419+00:00Biólogos II"Esto es un mónologo porque si estuviéramos hablando los dos, sería un biólogo"<br />
Le Luthiers.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://gallery.photo.net/photo/2452665-md.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://gallery.photo.net/photo/2452665-md.jpg" width="297" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div dir="ltr" id="docs-internal-guid-775c8eaa-1696-9f51-0581-725fe00ad790" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> Está nerviosa. Chega vinte minutos antes da hora acordada e non pode evitar pensar que está a facer algo estúpido, sen sentido. Ao entrar ao bar, parécelle que está totalmente baleiro, que as mesas se rin dela amparándose nas cadeiras sen ocupante cun aquel de matón de instituto, cadradas, frías e crueis. Cando era pequena, a miúdo cavilaba en que chegaría o di ano que ela sería a raína da escola, pero ese día xamais parecía chegar. Sempre había alguén máis capaz, máis cool, máis interesante, que lle quitaba ese papel de ansiado protagonismo. Alguén mellor ca ela, alguén que chegaba e quedaba con todo o pack de amigos e experiencias moito antes de que saíra a poxa.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> A mensaxe do mail era bastante explícita: “Xa estou farto de todo. Non sei ti, pero eu preciso unha escusa para saír da casa. Quedamos no Sack's ás seis?” E a esa breve misiva sobreviñéronlle unha cascada de mensaxes cortas vía mail especificando vestimenta, descricións e códigos. Aínda que tería sido moito máis doado ter mandado unha fotografía, o feito de pórlle cara ao misterioso ser tras as frías letras dun anuncio era un exercicio de vaidade inútil e demasiado práctico para levalo a cabo. A pormenorizada descrición de vestimenta, sen embargo, outorgáballe un romántico cariz detectivesco ao seu encontro ; unha estridente aventura nunha vida de monotonía e despropósito social. Para lle dar máis credibilidade a escena, escolle sentarse na mesa máis afastada da porta, xunto a un dos grandes ventanais que ofrecen unha privilexiada vista da rúa empedrada e húmida, ao tempo que lle permiten cubrir as súas costas de ataques de posibles activos do KGB dispostos a disparar as súas Tulas sobre ela a traizón, vixiando a entrada da porta con aire discreto e despreocupado, mirando por riba da súa copia de “Asesinato no Orient Express” namentres busca a súa cita favorita, sen que ande a ler ningún parágrafo da novela.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> O afouto camareiro, vestido de negro de pés a cabeza e con un deses ridículos mantelos que chega desde o talle ata os nocellos, cruzándose varias veces sobre os seus cadrís de nena prepúber en procura da evolución sexual, achégase co convencemento e a firmeza dun xeneral que se sabe gañador desa batalla. Bandexa en riste, dirixe a súa fría mirada azul cara a dela, escrutando as súas razóns para encontrarse, precisamente no seu bar, co único supervivente da resistencia alemá. Por un momento Marga fantasea coa idea de que lle pregunte sobre o prezo das cebolas tras o declive do mercado de Taiwan, pero pronto a ilusión se esvaece e o único que lle escoita é a manida pregunta de se lle apetece tomar algo. A ilusión de estar vivindo unha novela de Le Carré dálle folgos para seguir adiante coa súa tapadeira e un sorriso sarcástico cruza os seus beizos, uns beizos que, no mundo das ideas, serían carnosos e suaves pero que o frío tornou secos e maltratados, e a súa resposta restalla como unha bala do 22 no pétreo corazón do hostaleiro.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Non o pensara, sabes? Pero coido que non, non che me apetece tomar nada, a verdade.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> Un observador imparcial podería dicir que este tipo de resposta non lle agrada o máis mínimo a un currante que dá a cara ao público por un mísero salario do que, ás veces, nin vía a terceira parte despois de pagar aluguer e facturas variadas. Con todo, debía ser a primeira persoa que lle contestara algo así nos tres anos que levaba traballando no Sack's e, pese a ter visto moito, moito, pero moito, nese curre, acababa de deixalo dunha peza.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Mira, isto é un bar.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> Por moito que tratou de que o seu comentario non soara desagradable, non había xeito de suavizar semellante observación cara un cliente que, por outro lado, parecía estar no seus cabais e saber cal era a función dos bares. Por sorte, a moza que o miraba desde detrás dun libro de tapa branda que xa vira mellores tempos, non pareceu tomalo a mal e escachou coa risa. Igual, despois de todo, si que estaba algo mal da cabeza.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Perdoa -empezou ela- e que me fixo graza a pregunta. Quedei con alguén e non me apetece tomarlle nada, pero se te vou meter nun lío podo tomar un cortado.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Home, entrares nun bar para sentar na mesa e ler, sen consumición, non che é moi normal, non. Un cortado, logo.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Pero con moita leite -aclarou-.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Con canta leite? -dado que non había ninguén máis podíase permitir facer este tipo de parvadas coa rapaza. Non tiña mal aspecto, era bastante guapiña, e tiña un aquel de sa picardía nos ollos que poucas da súa idade conservaban.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Pois, máis ou menos, a metade de café e a metade de leite.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Nena, iso éche un café con leite.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> Nena, nena é algo que só te chaman os teus pais o aquela amiga dos tempos de troula que resultou ser lesbiana e agora vive nas Illas torrando o seu corpo ao sol.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Oes, mozo, coidadiño que xa non che son unha nena. -Son unha licenciada, é máis, unha doutorada, ¿saberás ti o que é un doutorado, parvo da silveira?</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Veña, muller, que non é para tanto. Logo un cortadiño con medio de leite e medio de café, non é?</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-E será. -Afirmoulle Marga agora cun amplo sorriso nos beizos.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Maaaaarchando! -Xa facía ben tempo que non lle dicía ese marchando peliculeiro a ninguén, había ser cousa da falta de traballo da tarde que se sentía máis livián, máis lixeiro e un tanto aburrido ata a chegada desta, pouco común, cliente.- Oes! -chamou por ela a medio camiño da barra. Ela mirou para el brindándolle toda a súa atención, algo que tamén facía tempo que non facía por en para ninguén.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Dime.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Gústache Billie Holiday?</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> Dixera que si por dicir, porque Billie Holiday é un deses nomes que son un clásico e que non podes recoñecer que non escoitaches na túa vida e negar o seu coñecemento sería como dicir que non sabes cal é a trama principal de “Estraños nun tren” ou atreverse a preguntar que é iso da tecnoloxía 3G. Estas cousas, simplemente sábense, son cousas de coñecemento público e xa está.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Desde que empezara a soar Easy living a voz da diva do jazz marabilláraa coa súa profundidade e dozura e, por moito que pretendía permanecer atenta á porta por se o seu contacto do contraespionaxe chegaba, os minutos pasaban sen que ninguén aparecera polo bar e a súa mente exploraba a delicadeza de Strange fruit e My man.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Seica non vai vir.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> O café con leite enfriaráselle de tanto agardar, e por fóra do bar as luces deran en esmorecer ata se converteren en sombras violáceas do atardecer de inverno. Billie leváraa da súa man pola ribeira do Missisipi, por pequenos locais repletos de fume e de homes e mulleres que viviran tempos interesantes, sen eles pedilo ou querelo. Por unha Nova Orleáns idealizada de rúas repletas de música jazz, vudú, caras sorrintes nas que podia estar a do mesmísmo demo e turistas amables a repartir colares de abalorios de cores para festexar unha romaría pagá de orixes pouco lembrados. Unha máis, pensaba ao escoitala, unha máis e sego a ler, unha máis e chegará. Pero non chegara, non lera, e o café que non quería seguía diante dela, a arrefriar ata o cero absoluto. Non quería dar a impresión de ser unha moza desesperada, de dar pé á pena ou a compaixón sentida por aqueles que son vítima dos plantóns e quedan co corazón roto a chorar polas esquinas porque xa non van coñecer á súa parella ideal. Por unha banda porque ela era demasiado orgullosa para amosar ese signo de fraqueza e por outra porque, definitivamente, non era o caso.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Seica non -respostoulle cunha seguridade en si mesma que non tiña-. Tanto che me ten, polo menos saín da casa.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">O rapaz ollaba cara ela cun aire de incertidume que pronto se tornou en confusión.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-O mínimo sería que che mandara unha mensaxe ao móbil, ou que tentara chamar se non ía vir, digo eu.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Non sabe o meu teléfono.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Vaia. Pois nada logo. Queres un café quente? Ao segundo convida a casa.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-E logo?</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-A oferta dos martes.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Hoxe é xoves.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Martes, xoves. Todo eso dos días da semana non che son máis que convencionalismos. Queres ese café ou non?</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> Con esa presentación a ver quen era o guapo que non llo aceptaba. Non serían máis das oito da tarde pero fóra era noite pecha. A maldición do inverno. Como seguía sin vir ninguén Xane sentou con ela. Ao principio non falaron de moitas cousas. Do tempo, que cada día estaba máis tolo con eses días de sol amarelo e abrasador de Setembro e esas tardes de gris e chuvia no medio do Agosto. Da música que se escoitaba agora na radio, esa colección de tonadillas e refritos de éxitos dos oitenta e samplers pasados de moda e pasados unha e outra vez por máquinas sonoras coa maxia da produción para lle taladrar a cabeza aos adolescentes que, sen mercala, a adoraban e facían dela o estandarte do sufrimento da súa vida.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Parecemos un par de vellos amargados –dixéralle ela a metade de conversa.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Xa non somos tan novos como quixeramos ser –respostara el, cun aquel de tristura nos seus ollos de cor carballo.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Veña, oh. Por que dis iso? É que non ves a televisión? Os de case trinta e ata trinta e moitos sómosche a mocidade da nación.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Seica hai sitios onde empeza a notarse un aumento de natalidade, quédache pouco para que as estatísticas muden e sexas vella.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Daquela tamén o has ser ti. Só que, polo menos, ti terás traballo. Iso dáche un punto de confianza ante a sociedade.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">-Si claro –unha certa néboa cubríralle a expresión. Se ben antes estivera caracterizada por un aquel clandestino e de complicidade con Marga, agora parecía que a súa faciana era o reflexo da pura angustia dun espírito que unha vez quixera ser libre e agora só sabía coidar das súas cadeas.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> Ela estaba xa a se arrepentir de terlle dito nada do traballo cando a porta do local forzou o fin da súa conversa, dándolle o pé a un home de mediana idade, vestido cun traxe azul escuro, ben limpo e impecablemente pranchado, camisa crema e gravata a listas. Portaba un maletín de coiro marrón escuro, grande, cargado e algo gastado nas costuras, e seguíao unha procesión de individuos que máis ben parecían o resto do particular elenco do Mago de Oz. O espantallo viña primeiro, de pelo lixeiramente longo, o bastante para resultar irreverente nunha sociedade de homes de negocio e moi pouco como para supor unha verdadeira mostra de rebeldía, e ollos saltóns, da cor dos zafiros. Camiñaba coa seguridade de saberse un alguén importante, con ese porte, adquirido ao nacer, de home que non ten que pensar nas consecuencias dos seus actos porque é un membro respetado dunha organización xerarquizada e competente. Por último entraron o león e mais a nena de Kansas. O felino, atrapado nun corpo vello que parecía manterse en pé por obra dalgún milagre desa virxe de Fátima que lle penduraba do pescozo, tiña as meixelas arrubiadas e marcadas de arañeiras de sangue apodrecida polo alcol, de tal xeito que era difícil fixarse nesa súa mirada, acuosa e lasciva, a alternar a atención entre o xeneroso escote da secretaria rubia e a pantalla do móbil, probablemente prevendo unha chamada a filas da omnisciente parienta.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> Non podía explicar por que reservara o rol de home de follalata para o presidente da comitiva. Non pasaran nin dous segundos desde que abriran a porta e Xane xa estaba xunto a eles. Saltara da cadeira coma un resorte sometido a demasiada presión e liberado no momento xusto para salvarse dun ataque á súa estabilidade laboral, coa certeza do camareiro segundón que coñece cal é o seu lugar, e partira presto a recibir os novos clientes, saudándoos polo nome. Marga só se quedara co nome do primeiro, Don Aquilino.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> Don Aquilino roubáralle a Xane. Non só a súa presenza, senón tamén o seu ser. Velo servir naquela mesa os catro Ribeiros que nin tiveran que pedir era coma ver a un Totó que medrara ata saír de escala para compracer en toda medida aos seus amos.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> Billie Holiday tivera que calar para que os novos clientes prenderan o televexo e puideran seguir o desenvolvemento dun dos numerosísimos partidos de liga que serviría para encher páxinas e páxinas de xornais sen dicir nada e adormecer as conciencias. De súpeto, o bar non era máis que outro local onda se puñan copas. Perdera todo o encanto das mañás cos funcionarios e as tardes cos grupos de estudantes máis independentes e dados á nobre arte do filosofar e o dolce far niente. Perdera o glamour do refuxio do poeta, do camiñante, do que vaga polas empedradas rúas da cidade sen saber moi ben cara a onde vai e sen ter présa ningunha. Ese halo de curruncho esquecido das rúas de Praga ou Bohemia fórase coa chegada dos letrados e, de novo, só era un bar. Un bar que pouco tardara en encherse de xente ávida do descanso do oficinista namentres ela, alí varada, cunha cunca de café baleira a lle arrefriar as mans, ficaba soa e perdida nun mar de quenllas obesas que non perderían o tempo en dar caza a un xureliño perdido e con pouco que chuchar. Cumpría marchar.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> Ergueuse con desgana e deixou que os comentarios dos deportistas lle atravesaran o tímpano e a consciencia ao tempo que apañaba o libro e máis a carteira. Pagoulle o primeiro café a Xane, ou a ese rapaz que metabolizara a Xane para dar lugar ao seguinte paso evolutivo, o homus puteadus, máis eficiente no emprego das ferramentas da hostalaría requeridas para o desempeño do seu labor, e menos cheo de amor propio.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> Collera os seus cartos sen lle adicar nin un par de palabras de despedida. Fóra, na rúa salpicada de caóticos viandantes e curiosos nenos a morrer de cansazo extraescolar, unha muller da súa idade fitaba para o interior do Sack’s a través da xanela. Alí, tesa coma un garda do Buckingham palace, dábase un aquel de tola que teima en quedar nun sitio e xa non se mover de alí xamais. Marga pensara en se achegar a ela e preguntarlle se estaba ben, pero a muller púñalle bastante medo. Nestes tempos que corren un nunca sabe a que se pode enfrontar, e os ollos desa moza eran puro carraxe. Mirándoa sentiuse presa dunha friaxe distinta, desa que entra nos ósos e non se pode matar con mantas ou chocolate quentiño.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> Dentro o espantallo fozaba no nariz lamentando a humidade do aire que respiraba, ansiosas as súas mans por atopar o doce veleno que o mantiña desperto, as neves de outono que lle aloumiñaban a ánima. Don Aquilino non gustaba de velo nese estado, afectaba á súa imaxe, así que arranxara unha entrega no baño de cabaleiros da cantina para as nove e media. En canto o seu socio aplacara o apetito marcharían do bar para tomar a penúltima na casa do Alberte, o conselleiro. A ver se alí deixaba de ver a ese raio de tola que non facía máis que seguilo por toda a cidade.</span></div>
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-35243011490294601712013-11-15T11:54:00.003+00:002013-11-15T11:54:48.864+00:00NaNoWriMo 2- Cetáceos<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://cdn.theatlantic.com/static/mt/assets/science/BeautifulWhale_p72-73.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="128" src="http://cdn.theatlantic.com/static/mt/assets/science/BeautifulWhale_p72-73.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<style><!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Times New Roman";
panose-1:0 2 2 6 3 5 4 5 2 3;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:50331648 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
p
{margin-right:0cm;
mso-margin-top-alt:auto;
mso-margin-bottom-alt:auto;
margin-left:0cm;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:Times;}
table.MsoNormalTable
{mso-style-parent:"";
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: ES-TRAD;"> Swing mirara para ela,
leváralle bastante tempo porque tiña que mirala primeiro pola banda da esquerda
e despois pola banda da dereita, e ela tomara prestado ese tempo para se fixar
nas curiosas liñas de tecido escuro que cubrían a pel azulada en grises
imposibles do amo da batuta. Ao cabo dunha vertixinosa danza rodeando unha fosa
mariña, Swing nadara con presteza por entre todos os membros do banco,
agarimándoos co rebufo acuoso das súas poderosas aletadas, e entoara unha
melancólica canción de ritmo e cadencia descoñecidos para ela, deixando que
fosen as notas as que pendurasen da inmensa cavidade da súa gorxa e se perderan
por sempre na feble memoria do mar. Co último, mais ben derradeiro, chío do
tenor, comezara ela, pequena como era, a tecer a nova melodía que, desde aquel
día, sería seu identificador e marcaría sen dúbida a data do seu nacemento. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: ES-TRAD;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: ES-TRAD;"> No contrapunto á esquecida canción de Swing,
era a súa unha marea de profundidade vogal e gorentosos altibaixos sumidos en
brancos contrapuntos de sal. O resto dos cetáceos escoitaran primeiro, coa
atención dos que se saben en presenza dun momento histórico. Na segunda volta
cada un fora engadindo unha colección de sons e, máis importante, de silencios,
que finalmente completaran a nova sétima obra do banco de baleas do Nordés. E
deste xeito, calmo, transcendental e<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>belido no seu drama ausente de dramatismo, a sinfonía ficou completa e
Swing desapareceu.</span></div>
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-66559968566207641962013-11-14T11:28:00.002+00:002013-11-14T11:41:44.461+00:00NaNoWriMo1- Cetáceos <style><!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Times New Roman";
panose-1:0 2 2 6 3 5 4 5 2 3;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:50331648 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
table.MsoNormalTable
{mso-style-parent:"";
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
@page Section1
{size:595.0pt 842.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
</style>
<br />
-->
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFADarBIu-W2tNt0hQxsqAShsEwF-MhXgXHR489ndObvKuzP1I3MWoja74aX2wmThkQcgqQGaDWyv2tRbYCiP4qFrUAIHgbeg9uZSscfWuOKtRV1eRTVv4yr-kiWP2Rra314oGXySIom-3/s1600/IMAG0637.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFADarBIu-W2tNt0hQxsqAShsEwF-MhXgXHR489ndObvKuzP1I3MWoja74aX2wmThkQcgqQGaDWyv2tRbYCiP4qFrUAIHgbeg9uZSscfWuOKtRV1eRTVv4yr-kiWP2Rra314oGXySIom-3/s320/IMAG0637.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span lang="ES-TRAD" style="mso-ansi-language: ES-TRAD;">“El cadáver de la ballena común que el
domingo apareció a la deriva en la costa de Muros quedó ayer varado en un
arenal de Tal, tras su periplo por la ría. El cuerpo del cetáceo de 20 metros y
cerca de 40 toneladas se encuentra en estado de descomposición y está a la
espera de que las autoridades decidan qué hacer con él”</span></i></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<b><span lang="ES-TRAD" style="mso-ansi-language: ES-TRAD;">El correo gallego</span></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD" style="mso-ansi-language: ES-TRAD;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD" style="mso-ansi-language: ES-TRAD;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD" style="mso-ansi-language: ES-TRAD;"> O
cadáver da balea non era nada común e, de poder respostar á infamia á que se
vía sometida, diría que os mamíferos bípedes pequenos, moito máis comúns nas
praias galegas cun cetáceo de vinte metros, tampouco tiñan tanto dereito a
dispor dos seus restos para se fotografar canda eles como se ela fose un
souvenir do areal. Mais, ao non estar no seu hábitat, pouco podía facer a
maiores de abrir ben a boca na procura dunha derradeira onda de auga salgada
que lle trouxera algún recordo do camiño perdido ao tornar ao fogar.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD" style="mso-ansi-language: ES-TRAD;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pouco
tempo atrás andara xogando coas outras da súa tribo no mundo de abaixo, no
mundo azul, cantando os doces ritmos da súa comunidade cargados de imposibles
bemois e algún flotante sostido de cando en vez. Coñecía os sete cantos mellor
do que coñecía o seu propio nome, ou a posición da súa aleta da sorte pois, un
tras outro, desde o día do seu nacemento, día que lembraba frío e borroso,
nunha bruma de verdes do Atlántico Norte, fora ela quen unira os dispersos sons
do capricho de Neptuno e fiara as novas melodías para o banco que lle dera a
benvida ao mundo. </span><br />
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD" style="mso-ansi-language: ES-TRAD;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Xaora
fora tamén ese día no que coñecera a unha balea macho, xeitoso e galante, pouco
máis vello do que fora a súa nai e pouco común no trato, cunha cicatriz de
guerra a lle atravesar o ollo dereito de arriba abaixo, ao que todos lle
chamaban Swing.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-16728310724216955232013-09-26T10:32:00.001+01:002013-09-26T10:33:01.440+01:00Conversas co demoEste, per sé, non é un post do blog é un retazo dunha nota feita no meu facebook persoal que, por considerala eu un tanto hilarante, vou colgar aquí para que xente que me cae moi ben pero non ten o trebello do mal que nos pon caras e estados poda rirse un pouquiño de min...<br />
<br />
<i>Seguindo coas tradicións de Germám Ermida (que son moi interesantes), hoxe sorprendeume soñar cunha estrana viaxe organizada. Coido que a organizara eu. Unha viaxe a un lugar con costa e lixeriamente desértico (pola paisaxe, máis que pola cantidade de xente) no que únicamente, do grupo, coñecía a Carmela e mais a Manu Mardigal (que era ademais o encargado do autobús/furgoneta wolkswagen turquesa hippy que carretaba aos integrantes da viaxe). </i><br />
<br />
<i>Como organizadora xa fora varias veces a percorrer o tramo da costa que iamos ir ver ese día, co guía local, e mercara un ticket de grupo (de xeito que Manu pudo ir gratis). Nas miñas visitas anteriores, nas que empezaba nun peirao coroado por unha torre militar de vixiancia abandonada nunha pequena explanada de herba moura e baixa semellante á que nos atopamos antes das Catedráis, xa vira a un chinés que, cada vez que eu ía ao lugar, se achegaba máis e máis ao punto de partida da expedición. Lembro que a presenza do chinés non me chistaba porque me daba o perfil do "típico turista que agarda indefinidamente até que ben o grupo con guía e despois se acopla a eles" e lembro que tiña o pelo negro tipo playmobil e que levaba uns pantalons de pesca tailandeses verde lima (vese viaxado o chinés). <br /><br />Cando empezou a expedición, dunhas escaleiras cara a praia que antes non estaban alí, empezaron a subir un cento de persoas que estaban noutra visita guiada e tiven que me apartar para deixalos pasar. Ese acontecemento fixo que o chinés, que xa estaba bastante preto nosa, se abalanzara sobre o lugar onde eu estaba e acabara atacando o pescozo de Manu con fereza e uns dentes puntiagudos tipo lamprea que non daban nada de bo rollo. Tanto o guía como os da viaxe loitamos para que non acabara con Manu, que se retorcía bastante, todo sexa dito, e tras conseguir liberarnos do chinés vimos como se convertía nunha mosca verde que fuxía de nós sin remedio algún. O guía, créndose moi especial, explicounos daquela que se trataba dun demo (cousa que aceptamos sen demasiado problema) e que parecía andar detrás de min. A min deume algo de medo todo iso, sobre todo lembrando as miñas anteriores visitas ao peirao en solitario onde o demo, antes o chinés, me miraba tan fixamente.<br /><br />A visita pola zona da costa, que eu agora situaba nalgún país de Oriente Medio na miña cabeza, discurriu menos tranquila do esperado. Con torres de vixiancia, antigos castelos e ruinas moi dignas de visitar pero nas que, dalgún xeito, sempre tiñamos que atopar un elemento verde ligado a algo vivo e no que o demo me plantexaba unha loita. <br /><br />A última etapa, obviamente, era unha enorme pedra moi preto da costa pero tamén no medio do deserto, encaixada entre a base de dúas montañas de tal xeito que para pasar ao outro lado da pedra e subir a ela só había dous camiños, un que parecía máis doado pero que estaba maldito (ese, segundo o guía, era mellor non collelo) e outro que parecía complexo e que non o era tanto (só había que ter claro que na escalada había unha pedra que se movía) e que levaba á cima sen problemas. A pedra, por certo, tiña forma de cruceiro naval convertido en pizarra que morrera na praia.</i><br />
<br />
<i>Como eu xa fixera varias veces o camiño adianteime ao resto do grupo. Ao chegar arriba, malia esperar non encontrar de novo ao demo, vin un pano verde fixado sobre a pedra cun libro e comprendín que esa había ser a última proba. Sobre a laxa do deserto, o demo e mais eu, discutimos sobre a crenza da persoa de Xesús de Nazaret, na que eu lle dixen crer como home e non estar moi dacordo coas interpretacións de que fose loiro e co pelo lixeiramente ondulado, sequera castaño. Na súa proba, diversos homes de pelo escuro, mais incompletos, como aparicións, desfilaron ante nós, pedíndome o demo que escollera cal deles era o Mesías. No obstante, os ollos azuis tampouco me chistaban moito, parecíanme un truco comercial, así que, ao final, acabou aparecendo o meu amigo Peter (un músico fantástico fillo de inglésa e Iraní e cunha cara de Farsi que impresiona) e decidín que ese debía ser o verdadeiro Xesús de Nazaret. <br /><br />O demo desapareu daquela e Peter e eu quedamos sentados, mirando ao mar, falando de jazz e ríndonos de que, para ser o Mesías, non atinara ben co nome. No obstante, Peter levaba unha bufanda verde...</i>AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-47203968704935504692013-09-20T19:34:00.004+01:002013-09-20T19:34:46.425+01:00Lembranzas I<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://farm6.staticflickr.com/5305/5780347125_e64abfb8dc_z.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="http://farm6.staticflickr.com/5305/5780347125_e64abfb8dc_z.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<style><!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Times New Roman";
panose-1:0 2 2 6 3 5 4 5 2 3;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:50331648 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
table.MsoNormalTable
{mso-style-parent:"";
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
@page Section1
{size:595.0pt 842.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Estirou
a man, unha manciña miúda, gordecha, de dedos pequeniños e rosados, dediños que
pouco viran do mundo, cara a deusa protectora, aquela<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>muller que lle contaba contos onda os xeranios e lle
regalaba a última rosquilla. Pero a deusa non oira. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tiña
un proído no pescozo estraño, unha dor que lle era allea á tose, ou á languidez
da febre. Un proído ácido e afiado que lle esbaraba pola pel segundo aquel
nenomaior paseaba as unllas como coitelas polo corpo dela. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Cando
puidera fuxir entrara correndo á saliña-comedor na procura do colo amigo pero,
ante a súa sorpresa, a muller dos contos non for a onde ela, deixáraa soa,
perdida, atarecida nese medo de ver ao nenomaior a agardala, sen présas, no
corredor, lonxe da mirada dos devanceiros. Coas poucas verbas que retiña no seu
vocabulario, procurara un pensamento que concentrara a desazón, a rabia, a dor
ao se desprender a primeira capa, inmadura, do tenro corazón da nena do pelo
oscuro e os beizos coma o sangue. Coma a madrastra, pensara. Coma ela, “mala”.
E botara a chorar en silencio.</div>
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-63183302740183777942013-09-07T10:39:00.000+01:002013-09-07T10:39:05.832+01:00Si te regalan un móvil (o smartphone)Me encanta este trocito de la obra de Cortázar. Me encanta la obra de Cortázar.<br />
<br />
Además, leyendo este verano un librillo de LIX de cuyo autor no recuerdo (pero era biólogo y estaba escrito en gallego) lo retomé al encontrármelo como preámulo del libro y me hizo pensar en cómo quedaría esta joya si en lugar de "reloj" pusiéramos "smartphone".<br />
<br />
Anímense a hacer el ejercicio conmigo:<br />
<br />
"Piensa en esto: cuando te regalan un reloj te regalan un pequeño
infierno florido, una cadena de rosas, un calabozo de aire. No te dan
solamente el reloj, que los cumplas muy felices y esperamos que te dure
porque es de buena marca, suizo con áncora de rubíes; no te regalan
solamente ese menudo picapedrero que te atarás a la muñeca y pasearás
contigo. Te regalan -no lo saben, lo terrible es que no lo saben-, te
regalan un nuevo pedazo frágil y precario de ti mismo, algo que es tuyo
pero no es tu cuerpo, que hay que atar a tu cuerpo con su correa como un
bracito desesperado colgándose de tu muñeca. Te regalan la necesidad de
darle cuerda todos los días, la obligación de darle cuerda para que
siga siendo un reloj; te regalan la obsesión de atender a la hora exacta
en las vitrinas de las joyerías, en el anuncio por la radio, en el
servicio telefónico. Te regalan el miedo de perderlo, de que te lo
roben, de que se te caiga al suelo y se rompa. Te regalan su marca, y la
seguridad de que es una marca mejor que las otras, te regalan la
tendencia de comparar tu reloj con los demás relojes. No te regalan un
reloj, tú eres el regalado, a ti te ofrecen para el cumpleaños del
reloj."<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.lavidawifi.com/wp-content/uploads/2012/07/smartphones.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="226" src="http://www.lavidawifi.com/wp-content/uploads/2012/07/smartphones.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-68336883676726386612013-07-30T12:14:00.001+01:002013-07-30T12:14:12.694+01:00O mestre das verbas <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmn8WuPBnhJq8VKGeF9PCD0xWEekY2laEgf71wWH1aTUG2IHGjJ2YY7QBrnLWZjENqbMJQFdnNeirpYEvQczjIacGEW1XMSZESOgyZTQHfqg0jUFHDlYmLXt3XQ-s550yeAcw-n2JtrbR4/s1600/Picture+3.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmn8WuPBnhJq8VKGeF9PCD0xWEekY2laEgf71wWH1aTUG2IHGjJ2YY7QBrnLWZjENqbMJQFdnNeirpYEvQczjIacGEW1XMSZESOgyZTQHfqg0jUFHDlYmLXt3XQ-s550yeAcw-n2JtrbR4/s1600/Picture+3.png" height="214" width="320" /></a></div>
Tiñan un acordo tácito, falado, meditado, tan anormal que outra xente envexaba a harmonía da súa perfecta relación na imperfección concebida nunha noite fría, como moitas na terra, de Agosto.<br />
El baixara do escenario, o público aclamara o seu talento na fala, na interpretación, no engano dos levar a outros mundos co poder das súas verbas e o marcado acento do sur de Vigo que adquirira coa cabezonería do que non quere perder o que a xenética lle negara pero lle pedía a ánima. Ela fitara eses ollos castaños cubertos dunha película de emoción en suspiros calados, sabéndose única nun público de centos de persoas, e cometera o enorme erro de verbalizar a revolta do seu intestino vocalizando un "quérote" adicado a aquel home empapado na suor dos focos e colgado nunha viaxe de adrenalina e glamour.<br />
O feitizo rompérase, ao mirala coa tristura inmensa de quen abre a porta que nunca debera ser descuberta, coa friaxe dun Barbazul moderno caendo irremediablemente no pozo das Mil Marabillas.<br />
-Non -dixera-, non pode ser. Xa che dixen que a palabra era o meu amor. Eu podo darche o meu cerebro, mais nunca che poderei dar o meu corazón.<br />
E así finara un amor de conto de fadas. Sen perdices, sen grandes despedidas, só un erro de cálculo e unha mirada de decepción nos ollos dun home sabio.<br />
O gris caera de novo, azulado, nas pedras húmidas da cidade do Apóstolo. Ela xa non estaba alí, el doíase da cabeza, dos males de cabeza que lle otorgaran poderes místicos a un músculo de sangue quente e ritmo predicible. Sabedor de que a súa cabeza marchara con aquela rapaza feita de vento e cómplices gargalladas, notaba o pulo da morte do espíritu cada vez máis preto do corazón de atleta que latexaba constantemente, como unha condena no seu peito. E que valor terá amarte cun órgano que non pensa? Dixera entre dentes, saboreando a amargura que fortalecera a súa creatividade. Que máis ti precisabas de min que a palabra? <br />
Era visto, dixeran. Os homes da farándula non son de fiar, non sinten, só semellan facelo sobre o pé de madeira dunha escea. Era visto.<br />
Nas rúas de Compostela, ás veces, senta ao meu carón, na mesa frente a miña, cun café morno acubillado entre encalecidas mans cubertas de tinta, cos ollos cansos de mirar para adentro. Sempre só, sempre movendo os beizos nun silente cantar de electrocardiograma plano, mais, dígovolo de verdade, quen o ve sabe ben que a cabeza non para.AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-49368196494461678892013-07-13T16:18:00.002+01:002013-07-14T22:54:57.591+01:00O segredo da física cuántica Todo o mundo, ou case todo, sexa por ter escoitado falar dela ou por tela visto en series do televexo coma BIG BANG THEORY, coñece, ou lle soa, a historia do gato de Schrödinger. A ecuación de Schrödinger ten unha beleza idescriptible, e digo indescriptible, porque pese a ser grande admiradora da literatura, os misterios dunha ecuación coma esta (ou como poden ser as de Maxwell) son moi difíciles de expresar con palabras. Os misterios que encerra unha, aparentemente simple, igualdade a seren quen de se desenvolver en universos de liñas, de solucións, de aproximacións para podermos chegar a unha lene conclusión válida no eido matemático e físico (e polo tanto real), ás veces, roza mesmo a relixión e coido que, pese ao perfil daqueles que consideran aos homes e mulleres de ciencias coma serios robots do cálculo sen imaxinación, o que verdadeiramente describe a un ser de ciencias é a curiosidade e a capacidade de imaxinar solucións probables en espacios n-dimensionais, que nada teñen que envexar ao marabilloso mundo da Alicia de Carrol.<br />
<br />
Mais, volvendo ao noso, Erwin Schrödinger, o físico austríaco, empregou esta metáfora do gatiño pechado nunha caixa cunha cápsula de veleno para tratar de ilustrar o problema da interpretación de Copenhagen da mecánica cuántica aos sucesos da vida diaria, unha fricada como outra calquera, que obviamente, trascendendo a beleza da mencionada ecuación, decíanos que o gato podía estar:<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
|vivo></div>
<div style="text-align: center;">
|morto></div>
<div style="text-align: center;">
1/sqroot2|vivo>+1/sqroot2|morto></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
É dicir, o acto de abrir a caixa para ver que pasa co gato (o acto de facer unha medida nun escenario de mecánica cuántica) automáticamente causa que ese sistema cuántico adquira, ao azar, calquera dos seus posibles resultados (gato vivo, gato morto, ou gato medio vivo-medio morto). Polo que se adoita dicir que unha medida cuántica altera o resultado desa propia medida. Visto así, sigue sendo unha flipada, verdade?</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/pea4gafQwoc?rel=0" width="560"></iframe><br />
<br />
Se o video non funciona clica <a href="http://www.youtube.com/watch?v=pea4gafQwoc">aquí</a>.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
No obstante, eu veño de entender perfectamente a <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Copenhagen_interpretation">interpretación de Copenhagen da mecánica cuántica</a>, e todo grazas á avoa do mestre de primaria e pintor de miniaturas a tempo parcial.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
A avoa, a señora Pura (que se chama coma a miña avoa quenpazesté), sabe moito, moitísimo, igual que moitas das avoas que adoitamos coñecer. Sabe de herbas, sabe de costura, sabe das témporas, dos paxaros, da calceta... moito. Pero a cabeciña, xa o di ela, non é o que era, así que, ás veces, cando se lle pregunta algo, hai que ter moito coidado. A miúdo, a pregunta a fai a súa filla, á que escoita con atención de meniña, bebendo das súas palabras para rebuscar no caixón da memoria ancenstral a verdadeira e única resposta ás súas dúbidas. Por exemplo:</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
-Mamá, como era a canción que vostede cantaba no San Antonio?</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
E velaí o temos. Velaí o noso experimento cuántico da vida diaria: a avoa. Dentro da avoa están todas as respostas, as verdadeiras, as inventadas e as que son metade verdade e mentade invención contaminante das cousas que nos foi escoitando a nós, das que limos nos libros ou lle dixemos que lembrabamos das nosas parroquias. Velaí o noso misterio e esa pregunta a nosa medición. Por suposto, a medición pode orixinar unha resposta aleatoria entre:</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
-Boh, eu xa non me acordo! (esta é mala)</div>
<div style="text-align: left;">
-Boh... era... Humilde i ghlorioso Antonio... (esta vai bastante ben, pero ten o risco de que alguén a interrompa -unha nova medición do experimento- e a cantiga cambie totalmente).</div>
<div style="text-align: left;">
-(Silencio, esta é a mellor, crédeme, é a mellor).</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Se deixamos que o suxeito, ese sistema cuántico de coñecemento ancestral, nos dea o que semella o peor resultado posible, o do silencio, ao cabo, ao estarmos nos despistados, empezará a cantar a cantiga ela soíña, sen medida nosa, e, como nos di a cuántica, só a medida altera o resultado pero se non hai medida, o resultado ten que ser o verdadeiro... </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
-Humilde i ghlorioso Antonio,</div>
<div style="text-align: left;">
ruega por los pecadores,<br />
el santo más milagroso </div>
<div style="text-align: left;">
eres mitá prodigiosa (esto realmente é "heremita prodigioso" pero no elenco popular da igrexa cántase así, é o que deberon entender fai moitos anos do párroco de turno e quedou cambiado)</div>
<div style="text-align: left;">
...</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Para min, esta explicación é moito máis doada de entender que a da caixa e o gato, en canto a "como unha medición pode alterar o resultado dun experimento" ou como metáfora da "interpretación de Copenhaguen á mecánica cuántica na vida diaria". Coma sempre, o saber último está nos nosos devanceiros, na experiencia dos que gardan os segredos do mundo tras unha mirada de sosego anubiada polos aniños que xa van pesando ás costas.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-22396940440494215322013-06-22T22:20:00.001+01:002013-06-22T22:20:41.417+01:00Dúas vidas
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Courier;"><span style="font-size: small;">by Anna Raven</span></span></span></div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; page-break-before: always; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"> Chega un
día nesa escuridade do inverno que o envolve todo en frío, medo e
apatía, no que as rúas mudan o gris e o vello polas novas cores,
sobre todo a do ouro e a da sangue. Vellas cancións que quedaron
afincadas na nosa mente nas aulas de infantil acoden á nosa procura
a través de altofalantes espallados polas ateigadas rúas e, cada
ano un pouquiño antes, descubrimos nas luces penduradas das costas
dos edificios, as forzas que precisan as nosas vontades e os nosos
corazóns para recuperar a esperanza perdida, para crer no amor e nas
amizades que xa non lembrabamos. En definitiva, un respiro, unha
fiestra de paz e harmonía nun mundo anegado de rencillas e dor. E se
non é paz, ven sexa hipocresía, e se non é harmonía, ben vale o
consumismo entendendido coma a aceptada moeda de cambio entre
parentes e coñecidos, que quen di amor, pode pensar tamén en lle
pór un precio xusto e axeitado. Así, nestas datas tan sinaladas, a
piques de rematar o ano, de chegar a esa meta desde a que a Terra
empeza o seu cíclico percorrido ao redor do sol, as familias
sacrifican os seus últimos aforros nunha pantagruélica cea, símbolo
de abundancia no espiritual e no material, poblada por seres
fantásticos mariños: bois, langostas, langostinos, centolas,
percebes e pescada ao forno, desa que ten toros tan grandes que ben
puideran ser de serea. Por que non? Nen as sereas nen as centolas
abundan na mesa o resto do ano, polo tanto, deben pertencer á mesma
especie, á que non podes pagar, á das apariencias. </span></span></span>
</div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Así,
deste xeito tan pouco orixinal, era o Nadal na miña casa, como o é
na vosa. Unha noite de festa que empezaba pola mañá nunha frenética
carreira por atopar os agasallos de última hora no centro comercial,
navegando mareas de xente e tentando esquivar os sempiternos
obstáculos encarnados neses encontros fortuitos con coñecidos do
pasado a nos facer perder o tempo, tan valioso cando o único que nós
queremos é acabar canto antes e, simplemente, estar cos nosos. </span></span></span>
</div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Como
che vai?</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Ben,
e a ti?</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Ben,
coma sempre. Segues fóra?</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Sigo.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Vaia,
que ben, non?</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Bueno,
xa nos chamamos nestes días e nos pómos ao día, que xa fai tempo.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Claro!</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Veña,
chao!</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Deica!</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">E
outras tantas variantes amenizadas por música de ascensor namentres
tratamos de atopar o obxeto máis representativo do noso cariño
incondicional a, digamos, a xente coma o meu cuñado -este ano canto
o quixen? Quíxeno un boli ou quíxeno un ipad?-. Máis enxebres eran
os agasallos que nos intercambiabamos no pasado, cando os cartos
aínda eran menos. Fuxindo de toda esa felicidade enlatada na tasca
do Andrés, co Xurxo e os da panda, eu quedaba a apurar para lle
terminar de tecer o xerxei que “Papá Noel” lle ía traer ao
pícaro da miña irmá, xunto cun coche teledirixido mercado por
e-bay, o xoguete definitivo, feito por nenos para os nenos.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Calquera
desas situacións era preferible á que teño agora, á que agora me
enfronto neste vintecatro de decembro no que, tras moito discutir,
acadamos que lle deran sepultura. Escoitando o temido “pum, pum,
pum” da maza contra a pedra ao pecharlle a porta a este mundo a
outro máis do noso clan, ecoando co son da Berenguela eses últimos
vestixios do seu paso polo noso mundo e conxelando, ese son, o celme
do meu gastado corazón nun camposanto baleiro, sen panxoliñas, nen
agobios, nen luces de cores. </span></span></span>
</div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">-Eu
ben sabes que che ía ao enterro, pero non teño quen me quede cos
nenos…- escoitara nestes días.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">-Sabes
ben que cho sinto, pero nestas datas!.- Seguida desta outra. Ou, a
mellor, a resposta que chega a través dos aparellos electrónicos,
rasgando o silencio da casa baleira na que xa non arrecende ao
loureiro, nen ao adobo do cabrito, nen a améndoas nen turrón: “Na
casa dos pais, sintóo, falamos cando volva”.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Meu
pai, o verdadeiro Rei Mago de toda a existencia, metade iraní metade
galego, pero galego de raza, pásame o brazo polas costas e fita cara
o ceo, buscando nel esas estrelas ás que amou máis que á súa
familia, ás que ama con máis forza que ao fruto da súa semente e,
con firmeza e cariño, turra de min, alonxándome da lápida espida
de textos.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Imos
para a casa, Lúa, veña, imos.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">E
eu vou, por se deixarme levar é máis doado, por se indo con el
desaparece da miña cabeza ese “pum, pum, pum” de corazón
delator que, sendo o día que é, sinto desastrosamente vencellado á
melodía do 25 de decembro…</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Cambridge,
Trinity College, 23 de Decembro de 2005</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Bonitos
pendentes.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Grazas.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"> Contestara
sen pensalo, de xeito tan automático como se ese fose o contrasinal
que dá pé a unha posible conversa entre dous extraños que parecen
de distintas étnias, ela de pel lixeiramente escura, el tan branco
que desmerecía a cor da leite cortada, salferido de pecas a se
concentraren nunha mandíbula prominente, fendida por unha marquiña
estrelada no medio e medio do queixo, unha sorte de sistema binario
nun ceo de estrañas constelacións de motiñas de colacao.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Apetéceche
unha copa de viño?–Insistira, dando a entender que o seu interese
nela non era casual, que buscaba algo máis que un simple alago nunha
festa de Nadal que empezaba a ser un tanto aburrida.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Non,
non grazas. Non podo beber moito, teño que coller un avión dentro
de catro horas e aínda teño que chegar ao aeroporto. Se tomo unha
copa máis a viaxe no autobús vai ser horrenda. </span></span></span>
</div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Non
debeu dicir o do autobús, nótao na súa mirada, nesa mirada que lle
recorda que a xente que asiste á cea do Trinity non vai en autobús,
ten coches, e se non queren deixar o coche aparcado no aeroporto
collen un taxi, por moito que desde Cambridge a Stansted lle cobren
unhas trescentas libras pola viaxe, claro que eles xa non sairían de
Stansted, senón de Heathrow, pero agora non se vai a pór a discutir
sobre aeroportos co fillo dun dos homes máis ricos do Reino Unido.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Ah,
claro, voltas á casa polo Nadal, non? Onde era? No continente, non
si?</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Polo
menos non ía insistir co tema do autobús, non ía por mal camiño,
era a primeira vez que un dos outros alumnos do master que estaba a
facer se dignaba a cruzar con ela máis de dúas palabras, que
normalmente adoitaban ser ola e adeus, ou síntoo no caso de chocaren
accidentalmente no corredor do college.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Si,
en Galicia. Non queda moi lonxe pero, xa sabes, hai datas que tes que
pasar coa familia, non queda outra!</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">A
referencia á unidade familiar prendera unha lene candea nos ollos do
británico gigoló, como brasas verdes, engalanada cun sorriso de
tremenda autosuficiencia.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Eu
tamén volto á casa, en realidade á casa de verán, no campo. Os
meus pais cren que é un emplazamento moito mellor para os festexos,
pero vai un frío que pela! Aínda así, o asado de carne que facemos
para a cea do vintecinco non ten parangón, de feito, o ano pasado,
</span></span></span><span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Lord
Predator</i></span></span></span><span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">,
dixo que fora o mellor que comera na súa vida.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–</span><span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Lord
Predato</i></span></span></span><span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">r?–
dixera ela, aínda que a mirada de sorpresa e o sorriso
condescendente de Oliver, ao momento, lle fixeran entender que
acababa de meter a zoca até o pescozo.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">-Lord
Denator, Lúa. En que andabas a pensar?</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">En
nada, en nada, síntoo, Oliver, levo uns días bastante despistada e,
hoxe, co do voo, aínda máis.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Claro,
a viaxe, claro. Cóntame, como é “Llugueras”?</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Lugeirás.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">LLugeuras–
repetira o pequeno Lord, recén licenciado en empresariais e
doutorando exemplar do College, encagardo de lles impartir as clases
de economía de xestión para hospitais e grandes empresas da saúde,
un xenio en potencia e acto, capaz de converter todo en números,
sexa o que sexa, con tal de asegurar a supervivencia da empresa e da
súa proxección de mercado.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Exactamente.–Non
quería correxilo de novo, os poucos colegas que tiña en Cambridge
pasaran os últimos meses correxindo a súa pronunciación da língua
de Shakespeare e a súa gramática sen temor ou consideración
algunha de como se podía estar a sentir ela, pero agora sabía que
non era momento de insistir. Á fin e ao cabo, moitos deles, ante a
posibilidade de non seren absolutamente perfectos sufrirían un
profundo shock con nefastas consecuencias.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Non
hai moito que contar, é a casa de sempre dos meus pais, preto de
Santiago de Compostela. Non é moi distinta ás vosas.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Nese
momento, coas novas amizades, como dicía a súa nai, de boa casa,
achegándose ao seu carón, empezaba a sentir ese baleiro case
espacial que xa meses antes, cando a transferiran para facer o master
dende a súa universidade, ao sur de Gales, se lle fora asentando nas
entrañas e, coma as nécoras fora da auga, devoraba con arrepiante
velocidade as gorentosas vísceras que se lle interpuñan no camiño,
medrando e medrando, coma un embarazo incontrolable. A criatura do
ventre da vergoña, anegada por esa nada sideral de orgullo ferido,
tirou do seu cordón umbilical, anclado, por algún xeito de curiosa
sorte, á súa língua, e atragantando as palabras coas que pretendía
escomenzar o seu discurso. Ao vela tusir dun xeito tan desesperado,
Oliver e Sarah ofrecéranlle unha cadeira e unha copiña de Porto e
ao pouco tempo todos riran, e todos deran en cambiar de tema.
Educados como foran por estritos tutores e mestres das mellores
escolas de pago da nazón inglesa, sabían que tusir era coma decir
“morra o conto” e, eles, sobre todo, eran xente moi correcta.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"> A
estas horas da madrugada, cando xa se retirara á súa habitación,
otorgáballe un balance positivo á noite e, por mera
experimentación, sabía que ese balance debíase, en grande medida,
aos seus pendentes. Dúas obras mestras deseñadas ao redor de seis
pequenos diamantes, tres por orella, que mercara co remanente que lle
quedara despois de decirlle a Iván que non ía traballar de novo
para el, que se sentía xulgada, suxa, traidora aos seus ideais. Iván
non o tomara ben, pero salváralle a vida ao seu único fillo nunha
mesa de operacións onde os mellores ciruxáns xa o daban todo por
perdido e Iván Kirilov podería ser moitas cousas pero, de certo,
era un home de palabra.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Aquela
noite na que se atrevera a desafiar ao doutor Harrison, xefe de
microciruxía, e introducir os seus menudos dedos enguantados na
tenra carne, cada vez máis fría, do pequeno Boris para atopar unha
posibilidade entre un millón de recuperalo, de turrar do lene fío
que o unía co mundo dos vivos. Iván esperáraa á saída, na
recepción do hospital. Na sala de personal falaban de que tiña
reputación de ser unha persoa á que non conviña achegarse, de
estar metido en negocios turbios e de dubidosa legalidade, así que
ela imaxinábao coma un home de xenerosas proporcións e ollos fríos,
ben entrado nos cincuenta, vestido cun traxe de corte italiano que,
pese á súa factura, non lle acaería ben, con modais zafios pero
sendo bo coñecedor de cando falar e de cando mantaer a boca pechada.
No obstante, o home que se achegara a ela nesa tarde de outono non
tiña nada que ver coa descrición que lle atribuira. Iván era un
home de complexión forte pero delgado coma un bimbio, fibroso, case
coma un esquelete cuberto dunha simulación de musculatura elaborada
en cables de aceiro, tiña os ollos claros, azuis, mais era o seu
ollar calmo e non frío, rondaría os trintaepoucos e vestía
vaqueiros, camisa e unha americana bastante sport, aínda que
elegante. Se non fora polo seu marcado acento ruso podería pasar por
un abnegado titulado en empresariais ou un catedrático de literatura
inglesa da universidade de Oxford.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>-Doutora
Vilar?</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Dixera
o seu apelido como se fora un título nobiliario, buscando a súa man
coas dúas súas antes de que ela le puidera contestar
afirmativamente á súa intuición e aprendera con quen estaba a
falar. Logo leváraa ate a cafetería, agradecéralle como ninguén o
fixera nunca a súa dedicación e implicación no caso de Boris e
faláralle da súa historia, unha historia moi parecida á de Lúa,
unha historia na que un neno nado nunha familia de escasos recursos
se fixera a sí mesmo, se labrara un futuro digno de envexa nunha das
mellores cidades de Europa a base de traballo duro e de saber ver
onde estaban as boas oportunidades. Coma ela, que fora quen de
albiscar ese resquicio de esperanza no corpiño indefenso de Boris.
Xusto coma ela.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Agora
traballo para unha empresa farmacéutica, aínda que fixen un par de
anos de mediciña, sabes? Pero non se me daba ben, non teño don de
xentes! Lembro que despois de estar neste pais durante dous anos
–dixera el– por fin empecei a levantar cabeza e acadei un
traballo que resultou estar moi, moi ben pagado.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Ao
contalo fixera unha pausa pequena, agarimando o seu queixo co envés
dos dedos da man esquerda, perdendo a mirada a través da fiestra e
deixando que a tímida luz do solpor o bañara en grises e azuis coma
unha amante coidadosa, temerosa incuso de crebar co seu contacto ao
obxeto da súa admiración. Lúa, entón, sentírase protagonista
dunha película desas de bo guión e baixo presuposto, sentírase
ben, moi ben ao seu carón.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Sabes
o primeiro que fixen co meu soldo?</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Custáralle
espertar do ensono mais, ao fin, voltara á realidade para
contestarlle que non cun simple aceno da cabeza.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Vaiche
parecer unha parvada.–Fixera unha breve pausa, cravando os seus
ollos cómplices nos dela e acabando dun grolo o resto de vodka que
lle quedaba no vaso, retrasando descubrir o segredo coa plena
consciencia de saberse aquel que ten a audiencia baixo o seu control,
aquel que move os fíos–. Merqueille un agasallo á miña nai. Fun
a Harrods e merqueille o mellor colar de esmeraldas que puiden pagar.
Tiñas que ver a súa cara! E como presumía del ante as súas
amizades e veciños! Por fin, despois de todo o que ela tivera
sacrificado por min, eu podía devolverlle algo do que invertira, por
fin puidera darlle unha alegría inesperada, un respiro. Coido que
ese momento e o nacemento de Boris foron os dous sucesos máis
representativos da miña vida.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Lúa
decatárse de que estaba a sorrir e de que, agora que llo escoitaba,
ela nunca puidera facerlle agasallos bos á súa familia, sempre
aforrando e tirando como podían para que a nena puidera estudar. De
todos modos tampouco tiña xeito de cobrar ningunha extra se non lle
tocaba a lotería.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Iván
seguira falando, da súa infancia, da importancia de saber escoller
un camiño cando o sendeiro se bifurca en varios ramais, da xustiza…
e logo déralle a súa tarxeta e bicáraa na fronte, suliñando por
última vez que, pasara o que pasara, estaba en débeda con ela.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Sen
deixar de recoller parouse un momento a agarimar a caixiña de veludo
que contiña o regalo da nai, ese agasallo tan especial que por fin,
coma Iván, sería quen de lle dar á mellor muller á que coñecera
nunca. E por que non? Todos os demais tiñan agasallos espectaculares
para as súas familias. Claire mercáralle un ipad ao seu sobriño,
Jonathan un vestido deses de deseño exclusivo á súa irmá e
Oliver, o mesmo Oliver que lle acababa de gabar os pendentes, un
reloxo carísimo ao seu pai, e todos o fixeran coma se os cartos non
se gañaran, coma se os cartos medraran nas árbores e as cousas
bonitas viñeran, realmente, do Polo Norte, traídas nun trineo
tirado por renos e guiados por un co nariz vermello. Que saberían
eles? Desde logo as súas familias non ían levar sopresa ningunha,
xa esperaban o que ían recibir, pero a dela… a dela ía quedar cos
ollos coma pratos. Doutora Lúa Vilar, salvadora da humanidade,
aquela que trae o Nadal coa súa presenza… así a ían coñecer na
casa de agora en diante. </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Sorriu
para si, pese a todo quedáballe un pequeno remordemento a amolarlle
a mente e a conciencia, un minúsculo resquicio que lle dicía de
cando en vez que o que fixera non estaba de todo ben. Pero o feito,
feito está e o ben feito, ben parece. </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Se
repasaba o acontecido, realmente, non había nada que ela puidera
facer. </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Cando
Iván a chamara xa era demasiado tarde. Citáraa nun vello hostal de
aspecto bastante inmundo da zona de Earls Court coa escusa das
oportunidades perdidas e, cando chegou, un par de homes grandes coma
armarios, guiárana ate un cuarto no soto, cuberto o chan de
plásticos gastados e xeo tirado por todo o lugar, no que un home
duns vinte anos, delgadiño, posiblemente malnutrido, se laiaba,
deitado de lado, dunha horrenda ferida no costado. Outros dous homes
grandes coma armarios e embutidos en carísimos chándales de cores
chamativos, termaban del, evitando que xirara sobre si mesmo co
consecuente risco de se desangrar alí mesmo.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Alédame
verte, Lúa. Dime, ¿podes axudar a este pobre descarriado?</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Non
facía falla ser moi intelixente para se facer unha composición de
lugar do que estaba pasando alí, probablemente precisaran un ril, e
un ril é moito pero unha persoa pode sobrevivir a unha extracción
de ril. Nun quirófano claro, non nun cuarto insalubre do centro de
Londres. </i></span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Non,
non sei… –titubeara. Cando Iván a chamara aseguráralle que era
quen de se responsabilizar dos seus actos, de actuar de xeito cabal e
aproveitar as oportunidades que a vida lle brindara, sen medo, sen
mirar atrás.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Sabes,
rula, sabes ben. Ti coidaches do meu pequeno e este home, sen a túa
axuda, vai morrer. </i></span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Aí
levaba toda a razón, se ninguen lle pechaba a ferida, tarde ou cedo,
por perda de sangue ou dunha infección de cabalo, ese home había de
morrer. Se non era polas oportunidades, se acaso por humanidade,
tería que axudar a aquel pobre pailán. </i></span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Puxera
as luvas, achegárase á cama que facía as veces de camillla e
introducira os dedos dentro da ferida aberta, inspeccionando a
desfeita á que se enfrontaba. Non lle levou moito decatarse de que o
que tratara antes co emigrante que tiña aos seus pés era un
auténtico carniceiro. Os cortes eran imprecisos, dubitativos, coma
feitos ao tun-tún, abrindo sin piedade ate atopar o órgano que
querían extraer, o ril dereito, case totalmente destrozado,
inutilizado tanto para el coma para un posible receptor.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Vaino
perder de todos modos, hai que quitarllo e coselo.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>O
forzado doante seguira a se laiar, pregando nunha língua que Lúa
non entendía. Iván traducíralle o que dixera a un dos mangallóns
que a acompañara desde a porta. A detonación foi inmediata.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Sniers
mosga!</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>E
inmediata fora a discusión que entablaran el e Ivan mentres Lúa,
inmobilizada a medida que trataba de asimilar a situación, sentía o
sabor da materia gris doutro ser a lle bicar a meixela,
escorregándose cara a comisura dos seus beizos. Viñéranlle ganas
de vomitar, pero ao se sentir apuntada polo cañón da misma arma que
acabara coa vida do doente pensárao mellor e decidira desmaiarse.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Cando
abrira os ollos, no mesmo cuarto impregnado dun cheiro doce a sangue
e feces, un dos que antes termara do corpo do rapaz falaba con Iván
e o home que disparara xa non estaba con eles.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>E
se fala?</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Iván
miráraa, desta volta eses ollos azuis si que lle pareceran crueis e
fríos.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Non
vai falar, va que non, garadaia? A doutora Vilar salvou a vida do
meu fillo, e eu débolle un favor.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Non
precisara de outro aviso ou doutra explicación. Lúa asentira, el
debíalle un favor e ese favor ía ser non acabar coa súa propia
vida nese local de mala morte. Un home de palabra, Iván, dos que xa
poucos quedaban.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>É
unha mágoa. Aínda queda un ril en bo estado, e tamén un corazón,
non si?</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Engadira,
acendendo un pitillo delgadiño cun chisqueiro de prata deses que non
teñen gas, que levan algo semellante á gasolina. </i></span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Unha
morte accidental, podería darlle esperanza a dúas vidas. </i></span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Pese
a horror vivido que experimentaba na sua psique, a racionalidade do
ruso, á doutora, resultáballe irrebatible.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Dúas
vidas?</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Asentira,
inhalando o fume con estudada parsimonia, saboreándoo.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Dúas
vidas, por un morto. Non sei como o ves ti, doutora Vilar, pero eu
creo que é un trato máis que xusto. Un home morre, dous que van
morrer viven. Desde calquera ángulo, é un balance positivo. </i></span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Unha
boa oportunidade.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>El
esbozara un sorriso canino ao escoitala empregar as súas propias
palabras e asentira, satisfeito da reacción da súa mascota.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;"><i>Ben
dito. Tes o material que precisas enriba da mesa. Toma o tempo que
queiras.</i></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Non
importa canta veces o pensemos, sexa pola influencia dos anuncios da
televisión sexa pola melancolía que nos producen as luces de cores
nas rúas e as panxoliñas cantadas por neniños que tratan de se
disfrazar de homes e mulleres victorianos dun Londres moi lonxano e
dickensiano, o verdadeiro momento que canaliza o significado do
Nadal, xunto coa xa mencionada cea de exquisitos manxares, é ese
reencontro entre os que medraron e buscaron a vida noutros lugares e
os que quedan na casa, esa aperta inigualable na que dous corpos se
funden nun só ser ás portas do aeroporto, deixando a equipaxe a un
lado, ás veces deixándoa caer, e sen poder reprimir unha longa
serie de saloucos de ledicia e risas incontroladas. Fillos, fillas,
nais, pais, irmás e netos de transfondos multilingüísticos e
multiculturais acaban por confluir nun edificio iluminado por luz
artificial e, pese a formar unha masa informe de corpos humanos,
cadanseu disfruta do seu momento único e especial sentíndose a
única persoa sobre a faz da Terra, sentindo que o Universo, por unha
vez, deixa de ter sentido físico e se decide a xirar a redor del, o
ser máis importante da historia, a peza clave do crebacabezas da
existencia, o absoluto protagonismo do eu. Lúa adoraba este
momento. Unha vez se asegurara de recuperar a súa maleta facturada,
os agasallos que este ano acadara para os membros máis importantes
da súa familia ían na equipaxe de man que non quería arriscarse a
perdelos por nada do mundo, atravesou o par de portas móbiles que
daban paso á saída e apurou o paso cun sorriso de orella a orella
cando se atopou, fronte a fronte, coa súa irmá Candea e a súa
sobriña de dous aniños, Adaia, fitando cara ela con eses ollos
grandes como soles e extendéndolle os braciños mentres balbuceaba
algo semeñante a didadúa, diadúa, cargando contra ela e pedindo
colo, agarimos e doces, algo que, de sobra sabía, atoparía nos
brazos da universitaria emigrada ao estranxeiro. Apertas, bicos e as
típicas frases que toda familia intercambia ao voltar do aeroporto e
antes de chegar á casa, saudar á nai, escrava da cociña desde
altas horas da mañá, asegurándose de que todo está a tempo para o
banquete vespertino. Logo a saída de rigor, á rúa, a quedar con
outros amigos, curmáns, veciños de outro tempo que narran das súas
aventuras durante os pasados doce meses nos que son, e somos,
entidades sin contacto entre nós máis aló dun par de estados
compartidos no facebook. En resumo, facer tempo para poder chegar á
casa xusto cando a matrona está colocando a última fonte de
langostinos á grella e xa empeza a se desesperar porque os comensais
andan dispersos polas habitacións e polo salón, escoitando, pese a
todo, ese discurso do Rei que a ninguén lle interesa, e chamando a
berros a mozos e vellos a se sentaren á mesa, ameazando aos máis
rezagados con deixalos sen postre, ou sen regalos, o sen marisco,
dependendo da idade, alternando reprimendas e bicos, servilletas das
boas e das de papel e cun ollo nesa botella de tinto que está a
piques de caer e luxar o branquísimo mantel con puntilla de
camariñas e outro no forno onde as vieiras burbullean nun último
fervor na procura do sabor máis exquisito. Xa é oficial. Iso é o
Nadal.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Os
primeiros primeiros, os segundos primeiros, os entremeses, entre os
segundos primeiros e os primeiros segundos, unha pausa para probar
unha cousa que seica é moi famosa en Inglaterra que se chama sorbete
e é coma un xelado líquido medio granizado e metido nunha copiña e
veña tío Xulio, non lle diga que non a proba que estivo Lúa toda a
tarde facendo neles, non lle faga ese feo á rapaza, e así chegamos
aos primeiros segundos entre críticas políticas, xa acalorados
todos polos efluvios dos viños, e as críticas mordaces aos
solteiros sen compromiso.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Tempo
morto, chegan os postres e a concurrencia pide un descanso para botar
un pitillo e ir buscar os agasallos dos máis cativos aos respectivos
maleteiros.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Bonitos
pendentes.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Grazas,
non son nada, un agasallo dun amigo.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Un
amigo, con que esas temos eh, irmanciña? –Candea tragara a trola e
debruzábase sobre o peitoril da galería, entre a begonia da aboa e
unha desas prantas trepadeiras que ninguén sabe como se chaman pero
que todo o mundo ten na casa, coma se fosen azoute das meigas.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Pois
débeche ser un amigo forrado.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">O
comentario pilláraa coa guardia baixa, non esperaba que a súa irmá
fose unha esperta en xoeiría.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">E
logo, por que?</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Bah,
muller, ben se lle nota que son de boa calidade, seguro que son
pedruscos destes auténticos. Mi madriña! –Dixera, apertándoa con
forza– Desde que estás nese universidade de xente de pasta
nótaseche o cambio á legua.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Que
dis! En que se me nota, a ver?</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Pois
en todo, na roupa, na forma de falar, no xeito no que ves o mundo.
Agora asumes que todos somos ricos. Anda con ollo, aínda vas acabar
pensando que o que vale unha persoa depende do que dí a súa
cartilla. </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Non
muller! </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">A
cara da súa irmá denotaba que non acababa de crer no que ela lle
dicía. Dacordo ao que aprendera da educación británica pensara que
o mellor sería cambiar de tema.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Que
lle mercaches a mamá?</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Un
vale para un balneario, e ti?</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Lúa
sorrira, misteriosa, orgullosa de ter ese segredo que só ela posuía.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Xa
o verás, agora imos abrir o champaña, veña!</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Sentira
un escalofrío a lle percorrer a columna e puxera o chal de novo,
abriran os licores, comeran no turrón e nos mazapáns e, tras moita
rifa e moito empeño, deitaran aos cativos, continuando coa festa,
cos agasallos. Xerxeis, panos, plumas, algún libro e, ao fin, os
dous que ela agardaba, e a cara de sorpresa da súa irmá ao abrir a
caixiña cos pendentes, idénticos aos seus, e, sobre todo a da nai,
agarimando entre os dedos de costureira as pequenas estrelas dun
colar como o que levaría Grace Kelly. </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Pero
nena, esto tívoche que custar unha millonada!</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Non,
non, atopeinos a moi bo prezo.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">O
pai, sentado nunha butaca, mirara para Lúa coma se non acabara de
crer moi ben a súa historia, pero todo era algarabía e fascinación
ao redor de dous obxetos mundanos que agora pasaban de man en man,
alabando o gusto e a xenerosidade da filla pródiga, da médica que
os salvaría da miseria. Curiosamente, ninguén se decatou do portazo
que se ouviu na porta de entrada ao piso, sendo que todos os que
tiñan que estar estaban dentro da casa, nen da ráfaga de aire xeado
que fixera que os pequechos espertaran atarecidos nas súas camas. Na
sala só tiñan ollos para as alfaias.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">A
volta ao Reino Unido fora sonada, todos a despediran cun agarimo fora
do normal, case agardando que o seu éxito trouxera novos tesouros.
Unha vez de volta, a monotonía fixérase dona da súa vida de novo.
As clases, os pacientes, os compañeiros coas súas extensas
narracións das súas viaxes á neve ou das vacacións que ían pasar
nos Hamptons de Nova York e as gardas, máis das que unha persoa no
seu sano xuizo puidera facer para poder mellorar o currículum, para
poder acadar ese posto de traballo ansiado nun dos hospitais do novo
mundo e ter un bo soldo. No obstante, ás veces, durante esas longas
horas de garda nas que o hospital parece un niño de zombies, cando
quedaba a durmir nas precarias camas dos internos, sempre pendente do
móbil ou do teléfono fixo da habitación, tiña a sensación de que
alguén a andaba a vixiar. </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Non
podía decilo con certeza, pero, co tempo, aprendera a se fixar nos
pequenos detalles. Por exemplo, ela sempre adoitaba deixar un vaso de
auga ao seu carón, para beber pola noite, pero cando espertaba o
vaso estaba baleiro. Por suposto que as primeiras veces pensara na
responsabilidade dalgún compañeiro bebendo da súa auga, pero o
incidente seguía a acontecer, noite de garda tras noite de garda.
Asemade, cos meses, o son dun portazo na habitación sacábaa do seu
ensoño, ao abrir os ollos, o vaso de auga permanecía sobre a mesiña
de noite, de novo, baleiro, e ninguén ocupaba unha cama nova. Ao
principio botáralle a culpa aos compañeiros e aos nervos, podería
ser calquera, despois de todo podía sair da habitación en lugar de
entrar, pero pouco a pouco, empezara a sufrir deses fenómenos tamén
na casa.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Primeiro
o vaso de auga, despois os portazos, sempre na porta de entrada, nese
piso que xa facía meses que non compartía con ninguén. O golpe, o
bater da porta de madeira contra madeira era o que turraba dela,
arrancándoa dun sono inquedo, mais profundo, a un mundo de
escuridade no que, pouco a pouco, aprendera a deixar unha das
lámpadas da mesiña de noite prendidas “por si acaso”. Presa da
incertidume, sabedora de que o seu rendemento ía a peor no traballo,
de que a falta de sono ao despertarse a trompicóns estaba a
mermarlle a capacidade de raciocinio e o bo pulso, dera en pensar
nunha estrataxema para descubrir dunha vez por todas se estaba
sufrindo un episodio de sonambulismo ou se, definitivamente, se
estaba a volver tola. </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Para
levala a cabo, deixaría o seu tablet colocado nunha cadeira frente a
cama, enfocando directamente cara a mesiña de noite e cara o vaso do
que nunca chegaba a beber e grabaría toda a súa actividade
nocturna. Deste xeito, á mañá seguinte, podería descubrir que era
o que realmente andaba a acontecer.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Esa
noite, como a maioría das outras noites, espertou de golpe, co
corazón baténdolle a toda presa nunha carreira sen fin que acabara
co estalido da porta, coa boca seca e os pés cansados de andar
fuxindo en sonos quen sabe de quen, ou cara onde. A pequena luceciña
da cámara fitaba cara ela coma un ollo máxico, recollendo todos os
seus movementos, debuxando coa nitidez da alta definición a suor
fría que agora lle baixaba polas tempas e case adiviñando a que lle
enfriaba a base das costas. Con excitación e con certo medo, foi
cara ela, parou a grabación e deulle ao play, poñéndoa dende o
principio. </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Nada,
unha nada absoluta durante as primeiras horas, unha nada
tranquilizante por unha banda e algo aterradora pola outra, posto que
ninguén se quere ver coa razón cando fala da posibilidade de ter
perdido o siso. Unha nada que continuaba, a cámara rápida, ate
aproximadamente media hora antes do final da película. </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Empezaba
coma un sutil cambio na luz, como a chama dunha vela a oscilar contra
o vento, só que a súa modernísima habitación non tiña velas.
Pouco a pouco, na parede semellaba concentrarse unha mancha escura
que non chegaba a ser negra, que non chegaba a ser sombra de nada,
senón un cambio de cor alaranxado, máis que unha sombra, unha leve
ausencia de luz. E ao pouco tempo, esa mancha empezaba a tomar forma,
unha forma de home, unha silueta dun home alto e forte, aínda que
delgado, probablemente desnutrido, que retiraba con xentileza a saba
que cubría o corpo durmido de Lúa e, con paciencia, realizaba unha
incisión lonxitudinal no seu costado, unha incisión de sombras,
reproducindo unha extracción de ril nese teatriño de luz case
perfecta, sobre unha víctima onírica que xemía e se revolvía
fuxindo dun bisturí que, agora si, lembraba con boa claridade.
Rematada a extracción, co palpitante ril na man quimérica, a mancha
alaranxada xirárase cara a mesiña de noite, bebera toda a auga e
saira da habitación, lentamente, para descorrer a pechadura, abrir a
porta e pechala tras de si cun golpe forte, seco e decidido, momento
no que a Lúa da grabación voltaba ao mundo da vixilia. </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">O
sangue xeáraselle nas venas. Coa absurda esperanza de aínda estar
durmindo pasara o video de novo polo aparello electrónico, sen
atopar cambio ningún. Non cabía dúbida, unha presenza, unha
presenza que con toda probabilidade era o home ao que deixara morrer
meses atrás nese hostal de mala morte, estaba a darlle caza. </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">O
pensamento atravesáballe a consciencia, enchéndoa de inquedanzas e
medos irracionais que crera deixar atrás coa infancia. Prendera
todas as luces da casa e sentara no sofá do salón, abrazando un
coxín e bebendo cuncas de té ate a chegada do mencer, da luz
liberadora que espantaba a todos os diaños. </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">A
noite seguinte aínda fora peor, agora que sabía o que acontecía,
ou que cría sabelo, espertaba a miúdo, agardando a visita do home
do bisturí, aterrada ante a idea de velo chegar e tamén temendo o
momento no que quedara durmida e fisgara nos seus órganos internos.
Aínda que, ben pensado, sendo que el estaba morto e ela viva, pouco
podía facer para mancala neste mundo, ou non? A dúbida inquedábaa
moito máis que a seguridade que lle podía otorgar a experiencia.
Presa do seu propio medo pechaba os ollos con forza, durante moito,
moito tempo, tratando de se concentrar na negrura da antesala á fase
R.E.M., tratando de caer na perda do coñecemento e a consciencia
para que todo pasara de xeito rápido e sen dor. Pero xa non era así.
Era coma se a pantasma soubera da existencia da grabación os seus
soños xa non estaban construídos sobre lembranzas difusas sen cor,
senón que tornaran en vívidas escenas de dor e sangue das que non
era quen de fuxir ata que o portazo final, ese pum esperado,
clausuraba o acto de vinganza da súa particular ánima.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Así
unha noite, e outra, e outra, sempre temendo o momento no que as
pálpebras lle pesaran tanto que non fora quen de sostelas e o telón
da realidade caera unha vez máis, arrastrándoa a ese inferno de
Dante repetido fotograma a fotograma, corte a corte, vea a vea. </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">No
traballo, con todo, conseguira manter a calma. Ao non poder loitar
contra o seu inimigo decidira recurrir á ciencia e, con ela, aos
tranquilizantes. Perdera moito peso e fora alabada por facelo,
perdera moitas veces a paciencia coas enfermeiras e, neste caso, a
súa actitude non fora tan ben considerada. Os seus cambios de humor
causáranlle algúns problemas pero, mal que ben, sempre fora quen de
sair adiante. Fora a festas, agradara a quen tiña que agradar e, de
Iván e o seu segredo compartido facía moitos meses que non sabía
nada. Quitando as súas noites, poderíase dicir que os seus días
eran todo un éxito.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Mais
o espíritu de supervivencia ,ás veces, fainos caer e un día gris
de Decembro, Lúa espertou co son da alarma da radio, e soubo que
algo ía moi mal.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">El
non viñera ou, se viñera, non a mancara. Lonxe de tranquilizala a
idea de que o home do hostal a deixara por fin en paz, facía que se
sentira tremendamente desasosegada, intranquila, temerosa das
consecuencias, do seguinte paso. Na súa mesiña, no obstante, o vaso
de auga permanecía baleiro, deixando constancia da súa presenza no
cuarto durante a noite. </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Almorzara
sen ganas, repasando o que fixera a noite anterior, as consultas, a
sesión de quirófano, a xente á que visitara e a xente que a
visitara. Todo semellaba estar en orde e, aínda así, non era quen
de tirarse esa sensación de malestar do corpo. Que cambiara? Que
fixera distinto para que o seu visitante non acudira aquela noite? O
único distinto era que Oliver viñera cear con ela, pero el non tiña
nada que ver nesta leria. Igual era que xa a perdoara. Fora un erro,
a súa morte fora froito dun psicópata, non fora culpa dela, non
podía ser culpa dela, por que a atormentaba? Por que a atormentara
até o dagora?</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">O
teléfono da sala empezou a soar, rompendo o silencio, ecoado polo
xemelgo da habitación, facendo estalar en estridencias o aire
cargado do apartamento. Aliviada por ter que parar no seu tren de
pensamentos, Lúa erguérase para responder.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">A
súa irmá soaba moi lonxe, máis lonxe do que a xeografía
dictaminaba.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Lúa?</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Dime,
Candea.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Teño
malas novas. Mamá morreu.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Como?</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;">–<span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Nun
accidente, morreu, nun accidente. Mamá morreu. Dixeron que lle
reventara o ril, que se desangrara de camiño ao hospital, morreu.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">É
curioso coma as cousas empenzan a se ver mellor cando xa non as
podemos arranxar. </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">O
día que souben da morte da miña nai perdín a cor, perdín as ganas
de crer no amor ou na xenerosidade ou na hipocresía de desexar o
mellor para un mesmo sen pensar no que iso supón para os demais.
Cando colguei o auricular, deixando á miña irmá aínda saloucando
e repetindo a mesma mensaxe “mamá morreu”, “morreu mamá”,
vin, por primeira vez, unha pequena anotación na mesiña de noite,
sobre un bloc que case nunca uso, feita por unha man que non era a
miña. A tinta era negra, da miña pluma, coa deficiencia na grafía
daquel que emprega a simboloxía latina coma segundo alfabeto “dúas
vidas, por un morto”.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">E
entendín.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Entendín
por que cesara na procura da miña dor, xa que atopara un xeito máis
eficiente de me facer dano.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Entendín
que a carraxe supera a nosa presenza neste mundo, que nos acompaña
máis aló da morte e nos dá azos para levar a xustiza pola nosa
man.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">E
sobre todas as cousas, nese intre, lembrei as feridas do ril de
Boris, tan similares ás que podería ter a miña nai, e entendín o
teatro ao que me sometera Iván fai un ano, sacrificando outra
víctima para o seu probeito e deixando que fora eu quen cargara co
peso desa morte, que fose a miña familia quen a sufrira desa vez. </span></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Agora
que entendo, agora que sei do mal que habita neste mundo, do mal do
home, miro cara as luces parpadeantes da árbore plástico do noso
salón, cara a mesa que segue agardando a que dispoñan sobre ela a
comida familiar, e respiro fondo ao descubrir coma un vello amigo
trata de atopar o camiño até min de novo. Sentada na escuridade,
escoito claramente como mete a chave, como xira a pechadura e o
característico renxer da porta de entrada sobre as bisagras
enferruxadas polo uso e a humidade.</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-indent: 0.48cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Helvetica;"><span style="font-size: medium;">Escoito
os seus pasos de aire e, apretando con forza o mango frío do meu
bisturí, agardo a que veña.</span></span></span></div>
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-80877751709951125352013-06-20T21:43:00.000+01:002013-06-20T21:43:52.874+01:00One lovely blog awardSaúdos a todos e todas, para o comenzo desta entrada vou copiar as instruccións, tan ben relatadas, do meu admirado Ducan O Corvo.<br />
<div align="justify">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://duncan.blogaliza.org/files/2013/05/nominacion-one-lovely-blog-award-L-N5MVAJ.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://duncan.blogaliza.org/files/2013/05/nominacion-one-lovely-blog-award-L-N5MVAJ.jpeg" /></a></div>
<div align="justify">
<i>Este blogue de meu, o persoal, ven de ser nomeado
para este curioso, sentimental e virtual galardón que tenta premiar
simbolicamente a eses blogues que consultamos diariamente, dun xeito
egoísta, para acadar informacións, opinións, cultura, ideas ou, cando
menos, visións diferentes e enriquecedoras que enchan con algo especial
os nosos paseos pola web.</i></div>
<i><code></code></i><br />
<div align="justify">
<i>Este premio é un recoñecemento
que se fai entre blogueiros e está especialmente pensado para facer máis
visibles os blogues e axudalos a acadar un pouco máis de popularidade.
Así que, cando un blogue é nomeado, o autor deberá facer o seguinte:</i></div>
<br />
<b>-Nomear e agradecer o premio á persoa/blogue que lle concedeu a mención.</b><br />
<b>
-Facerse seguidor, dalgunha maneira, do blogue.<br />
-Responder ás 11 preguntas que se lle fai.<br />
-Conceder o premio a 11 blogues que lle gusten, acaben de comezar, que teñan poucos seguidores…<br />
-Facer 11 novas preguntas aos que premie.<br />
</b><b>-Informar do premio a cada un deses blogues.</b><br />
<br />
<b> </b>Empecemos, logo, polo principio. A persoa da que recibín o honor deste agasallo tan agarimoso é o señor Duncan O Corvo. Coñecín a Duncan a través dun relato apaixoante no número un de Contos Estranos e, desde aquel momento, convertinme en fan incondicional. Agora mesmo, a maiores dos relatos en Contos, ten unha novela fantástica, de fantasía, que compartir con todos nós, pero podedes atopar moita información sobre el e desfrutar das súas letras a traverso do seu blogue persoal: <a href="http://duncan.blogaliza.org/">O ollo do corvo</a>.<br />
<br />
O de facerse seguidor chega un pouco tarde, porque lévoo facendo desde fai moito, moito, tempo. Cousas do "parlamento dos corvos" que nos une.<br />
<br />
En canto ás once preguntas que fai o que nos otorga este galardón, procedo a contestar, na medida do posible, ás de Duncan:<br />
<br />
1ª – Cal foi a primeira entrada do teu blogue?<br />
A verdade é que este blogue naceu coma un espello do meu blogue orixinal e persoal, agora abandoado en prol deste, por razóns tan estúpidas como complicado é o ser humano. Ese blogue, linkado na barra da dereita, foi o meu primeiro intento de seguir en contacto cos meus amigos da península namentres pasaba un dos mellores anos da miña vida en Sheffield, como estudante de Erasmus. Aínda que non lembre cal foi o primeiro post, supoño que sería unha presentación dos nervos, a alegría e a excitación de empezar unha nova aventura dentro da física e da universidade. <br />
<br />
2ª – Que era o que te motivaba cando o creastes? Lograstes o teu obxectivo?<br />
A miña motivación foi manter o contacto cos meus amigos, narrar as miñas experiencias nese novo entorno e ampliar os meus coñecementos de apaixoados da escritura e do cómic, daquela os blogues estaban moi de moda e empregábanse, coido, de xeito moito máis consecuente que agora mesmo, ao non ser tan famosas as redes sociais. Coido que si que conseguín o meu obxetivo, de aí que decidira continuar con el e que lle teña certa manía a pensar que debería deixalo, aínda que xa levo moito tempo sen sacar unha continuidade con este que estades a ler.<br />
<br />
3ª – Só publicas cousas que te gustan ou algunha vez escribistes algo que non te apetecía demasiado?<br />
Sempre publico algo que me apetece dicir, aínda que o que estea a publicar, no seu contido ou na súa forma, pode que non me guste demasiado, pero sempre me apetece dicilo, alomenos no momento da súa publicación.<br />
<br />
4ª – Segues algún blogue ou a túa única visita é ao teu?<br />
Sego moitos blogues, a maioría están linkados no meu pero, hai moitos outros aos que chego a través do blogue de Marina Anobado, que o ten moito máis xeitoso e organizadiño que o meu.<br />
<br />
5ª – Que cres que lle aportas á xente que te le?<br />
Non teño pretensións de lle aportar a xente nada máis que un ratiño entretido!<br />
<br />
6ª – Planeas algún cambio no seu deseño/estrutura ou estás conforme co que ten?<br />
Non estou nada conforme, coido que o blogue precisa un cambio de cara, de forma, de plantexamento... pero aínda estou na procura dese cambio. Normalmente as vacacións e o verán adoitan para me inspirar neste senso.<br />
<br />
7ª – Preocúpate o que os teus visitantes poidan pensar ou escribes no blogue máis para ti que para eles?<br />
Non, para nada. Poucos dos meus pensamentos profundos acaban no blogue, de todos modos.<br />
<br />
8ª – Cal é a entrada á que máis cariño lle tés?<br />
Esta é dificilísima, pero coido que, na versión antiga, sería a de "o gato azul" e nesta nova a crítica do libro e Pedro Feijoo, pola felicidade que trouxo esa troula miña de falar sen pensar do que vira nun libro que me apaixoou desde o principio.<br />
<br />
9ª – Se algún día tiveras que deixar de escribir no blogue, con que te gustaría despedirte?<br />
Cun final aberto e un bico de semicorcheas.<br />
<br />
10ª – Tés só o blogue que mencionamos aquí ou levas varios á vez? Por que?<br />
Levo varios á vez, pero non coa mesma conta. A razón é que os outros están vencellados ao meu traballo e este é o meu único (con espello) blogue persoal.<br />
<br />
11ª – Que te animou a continuar esta cadea, seleccionando os teus favoritos e contestando a estas preguntas?<br />
Gústanme os blogues, téñolles moito cariño e gústame descubrir novos eidos de lectura ademais de promocionar, un pouquiño se cabe, aqueles que son os meus favoritos, para que os demais tamén podan descubrilos e, se lles gusta o que ven, quedar con eles e facelos parte da súa comunidade. Tamén porque Duncan é un destes amigos virtuais que teñen moi boas ideas e ao que respeto moitísimo, polo que teño que valorar o tempo que nos adica e contestarlle coa mesma delicadeza.<br />
<br />
E velaquí os meus blogues premiados:<br />
<br />
-O primeiro, como non, vai para <a href="http://atallolongo.blogspot.com.es/">Camiño longo</a>, pola súa enerxía, pola calidade e a tenrura das súas entradas e, porque aínda que non tivera blogue, son fan. <br />
<br />
-O segundo para <a href="http://unollodevidro.blogspot.com.es/">Un ollo de vidro</a>, polo coidado e agarimo nas críticas súas de banda deseñada, moi instructivas sempre.<br />
<br />
-O terceiro para <a href="http://lamenorintencion.blogspot.com.es/">La menor intención</a>, porque sempre é 4 de Abril :D, e porque está moi ben que, por unha vez, leamos algo que non fale de Xapón, América, ou o mesmo estado que pisamos.<br />
<br />
-O cuarto para... vaia, o cuarto será o primeiro que non podo dar, a maioría dos blogs que admiro xa foron nominados por Duncan e voltar aos meter no saco sería un pouco controvertido para eles, así que, coas miñas desculpas, deixareino aquí, tres seleccións das máis selectas, supoño que, dalgún xeito, indicaría que preciso buscar máis alfaias en blogs de xente e deixar de navegar polos blogues máis comerciais ou "industrializados". Apuntareime o tanto.<br />
<br />
<br />AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-6034290365326205602013-03-23T12:25:00.001+00:002013-03-23T12:25:57.810+00:00Baleato Godello SansónUnha seca e fría mañá de Agosto, a Baleato Godello Sansón, lobo de terra e abstemio convencido, a vida pasoulle por diante. Levaba un vestido de pequenas flores, tacón baixo en sandalia e o arrecendo das lembranzas avinagradas dun onte que nunca fora presente a lle engalanar os loiros cabelos de gordiano peiteado.<br />
<br />
-Bos días- Saudáralle con certo tonillo irónico, os ollos cubertos por lentes escuros, de deseño italiano.<br />
-Bos días- Respondera Baleato Godello Sansón, home serio, formal e comedido, apaixoado da función pública e parco en intelixencia emocional, digamos, incluso, que algo parviño no trato.<br />
-En que lle podo axudar?<br />
Esa pregunta que facía que se sentira un galán de telenovela, un superheroe das páxinas da banda deseñada americana, otorgáballe unha autoridade que, tras o mostrador de elegante e práctico estilo grisnegropapagadobeige con esquinas suaves de material resistente á tinta azul, nunca fora quen de adquirir por si mesmo. A muller dos lentes escuros e vestidiño de frores inchara un peito pletórico en potencia e tristeiro en acto, reprimindo polillas que xa non eran bolboretas a trastabillar no seu bandullo.<br />
-Mira, Baleato, temos que falar. Estás acabando comigo.<br />
E sen máis demora, Baleato Godello Sansón, sufriu un infarto.<br />
<br />
Cando abriu os ollos sentiu unha brisa húmida ás súas costas e a soidade morna do mar, sentiu a area nos seus pes e os gorentosos bicos dos namorados, roubados no medio da noite, nun padal con regusto a algas e nordés. Ao pouco tempo, unha belida muller, fermosa, de curvas xenerosas e húmedos beizos salmón, camiñou cara el, para aloumiñar a súa enorme faciana cos seus dediños de araña tecedora de destinos e, por fin, Baleato Godello Sansón, botou un sorriso.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh99xbe5XqmqDXSjpU3yv0jHyrUmgqVFEV7K-eG8nJ2qF9DJF8ExbIMgUo9t2pJjDY9qgwCRu4U6jAOkAyCpLAvo-8pcWlaYLIsMZNC6kKK-6qRKjuPwG9BdwM2LVZYzsSvYz5jiBfJCnS6/s1600/P1030184.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh99xbe5XqmqDXSjpU3yv0jHyrUmgqVFEV7K-eG8nJ2qF9DJF8ExbIMgUo9t2pJjDY9qgwCRu4U6jAOkAyCpLAvo-8pcWlaYLIsMZNC6kKK-6qRKjuPwG9BdwM2LVZYzsSvYz5jiBfJCnS6/s1600/P1030184.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-16706011779734080172013-01-07T00:19:00.001+00:002013-01-07T00:19:16.408+00:00Eu escribo...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/fb/Dark_passage_trailer_bogart_bacall_kiss.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<br />
Eu escribo porque odio escribir. <br />Vouno dicir de novo, é máis, vou
deixar que a tinta que me esvara polas veas latexe na xema dos meus
dedos e manque a pel curtida de anos entre liñas, para deixar constancia
de que escribo porque odio escribir.<br />
A escrita mírame; cheira a
celuloide seco doutro tempo, a nitrato de prata capturando o sorriso dos
soños prestados que unha voz, allea á miña vontade, desgrana no meu
maxían cando eu non quero. Cando ando, cando miro desaparecer o mundo
nas vías do tren, cando sinto a calor das verbas de descoñecidos
cercanos aloumiñándome o ventre. <br />Mírame a escrita, cárcer frío e seco da fala do que pode ser e, por un instate xeado no azul dun boli bic, é e será. <br />Mírame, e alza o queixo, digna, desafiante.<br />-Ódiasme? -Di.<br />E eu, galán subido en alzas doutros nomes, pecho os ollos e o puño e busco ser a sombra de Sam Spades ao lle respostar...<br />-Ódiote.<br />E
como non podería ser doutro xeito, apértoa entre os meus brazos e bícoa
coa sede dun amor prohibido e desesperado, sucumbindo á súa voz e á súa
vontade.<br />-Ódiote, ódiote desesperadamente<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/fb/Dark_passage_trailer_bogart_bacall_kiss.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/fb/Dark_passage_trailer_bogart_bacall_kiss.JPG" width="320" /></a> </div>
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-10902767270423457412012-12-29T23:30:00.000+00:002012-12-29T23:30:15.141+00:00Vilachoiva (parte I)1. Chovía, coma sempre en Santiago. Gotiña a gotiña o ceo ía<br />desfacéndose para caer sobre as pedras da rúa. Goldric, aos<br />seus 4 anos, cavilaba se as gotas serían anacos de anxos ou<br />de estrelas caendo e caendo sen fin.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6Cr86BR2IpOpPdz8MV4SnKsjUL0GXRphNrJB-2tWLnE65u2AJXk_lVMuz8FA1dxHQf2duGfzR6Z7FmicjJyleE56lO3dYOjxd3hivSKDcRsMA6Z3_l9GF_rlkje6UE_DAM_ffb_EY7B_n/s1600/Picture+8.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6Cr86BR2IpOpPdz8MV4SnKsjUL0GXRphNrJB-2tWLnE65u2AJXk_lVMuz8FA1dxHQf2duGfzR6Z7FmicjJyleE56lO3dYOjxd3hivSKDcRsMA6Z3_l9GF_rlkje6UE_DAM_ffb_EY7B_n/s1600/Picture+8.png" height="268" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghibnRmUxxq0v7XqhQLHeaQLv6RPu2lSL8-rjbnFCWJYvA3-nKbrgt56xGt0UhjVdrah8p4ZNVd4FpBnnuLDIAWf7JndqXBfugTVT8xXJCzTMNuLRItCV-ZO72jPU05TzHxOIE0yXazZ1N/s1600/Picture+9.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
2.- A súa irmá, Helena, cunha H, era moito máis vella e alta ca<br />el. Ela era maior. Adoitaba pasar o día escoitando música,<br />algo que non tiña sentido para el, pero de vez en cando,<br />Goldric podía ver notas que lle gustaban saíndolle das<br />orellas. Especialmente Do sostido e Re menor.<br />
<br />
<br />
3.- De todos os xeitos, o que a el lle importaba era se a choiva<br />viña doutro mundo, así que foi á saliña de estar, onde o seu<br />pai andaba a arranxar un ordenador.<br />-Pai –díxolle- De onde vén a choiva?<br />-Goldric, pásame o desparafusador, anda.<br />E Goldric pasoulle un desparafusador amarelo. O seu pai<br />usouno para algo moi estúpido: parafusar un parafuso do<br />ordenador! Nen sequera pensou en usalo coma se fose un<br />revólver do Oeste!<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghibnRmUxxq0v7XqhQLHeaQLv6RPu2lSL8-rjbnFCWJYvA3-nKbrgt56xGt0UhjVdrah8p4ZNVd4FpBnnuLDIAWf7JndqXBfugTVT8xXJCzTMNuLRItCV-ZO72jPU05TzHxOIE0yXazZ1N/s1600/Picture+9.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghibnRmUxxq0v7XqhQLHeaQLv6RPu2lSL8-rjbnFCWJYvA3-nKbrgt56xGt0UhjVdrah8p4ZNVd4FpBnnuLDIAWf7JndqXBfugTVT8xXJCzTMNuLRItCV-ZO72jPU05TzHxOIE0yXazZ1N/s1600/Picture+9.png" height="280" width="640" /></a> </div>
<br />
<br />
4.- Goldric agardou. Agardou polo menos un cento de anos.<br />Mentres o facía puido ver o mundo converterse nun anaco<br />de xeo, e como todas as especies vellas desaparecían, dando<br />lugar a gatogartos, bolbocegos, porcoellos, baleosos e<br />cangüinos.<br />Pero o seu pai seguía a arranxar o computador.<br />
<br />
5.--Pai!- dixo Goldric de novo mentres o seu pai cantaruxaba<br />e asubiaba e murmuraba e rosmaba palabras prohibidas no<br />canto de loitar a brazo partido cunha peza electrónica.<br />-Que? Goldric, asustáchesme! Que queres?<br />-Quero saber de onde vén a choiva.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_FsIihO87-aO9RsWa1SlUKn-jCthqma9wc713NJEjkbQQnsS6qUmxxowc0j5XVrjAUbOjIARXLx4s9oNdFFfS7x9nWVFDkcszdd9X5RQNVHWxVR8o6XABeToZfNmDpbHS9B3IFEltvCZE/s1600/Picture+10.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_FsIihO87-aO9RsWa1SlUKn-jCthqma9wc713NJEjkbQQnsS6qUmxxowc0j5XVrjAUbOjIARXLx4s9oNdFFfS7x9nWVFDkcszdd9X5RQNVHWxVR8o6XABeToZfNmDpbHS9B3IFEltvCZE/s1600/Picture+10.png" height="280" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-32365526804158450382012-12-22T10:19:00.004+00:002012-12-22T10:19:51.115+00:00Venres de chuvia<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.cs.urjc.es/biblioteca/Imagenes/autoprestamo.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.cs.urjc.es/biblioteca/Imagenes/autoprestamo.gif" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<br />
Un dos mellores lugares para empezarmos este tempo de, seica, vacacións, sería a biblioteca, pensei. Pero fai tanto tempo que non teño idea de como levar a cabo esta leria de vivir sen preocupacións que esquezo o máis elemental e, ao achegarme a trebellos que antes coñecía, como o do servicio de autopréstamo, síntome coma se estivese a ver un alieníxena ou coma se fose un primate especialmente parvo tentando de desentrañar os segredos máis profundos dunha tableta gráfica. No obstante, seguindo o legado do amigo Germám, un ten que ir pola vida tranquilo para poder observar os pequenos detalles e agasallos que pasan dorosamente desapercibidos cando nos obcecamos en en só mirar para adiante e para adentro...<br />
<br />
Era unha tarde natalicia. Unha tarde natalicia e de traballo na que, de súpeto, eu viña de gañar unha hora coa que non contara. A primeira idea, como non, fora sair ao bar de sempre e tomarlle un cortado, mais non estaba eu co espíritu de aguantar a coñecida tertulia que arestora estarían a debatir os parroquianos así que, seguindo a estela de esperanza e contricción destes días, decidín ir ao templo. Decidino pese á choiva, ese sin fin de bágoas que parece que nos queiran deixar meridianamente clara a diferencia entre chover e que mexen por nós, e por iso levan días sen darnos a máis mínima tregua, conscientes do pechados e autocompasivos que nesta nazón podemos chegar a ser, asegurándose de que nunca máis cremos confundir eses dous termos. Camiñando cara a biblioteca pública podía sentir a friaxe da auga baixando polo cabelo recén lavado e secado e polo pescozo arrecente a Nenuco e, nunha tregua mal negociada, decidira xa resignarme a perder a batalla que o meu corpo libraba dende había días cun catarro vacacional, vello amigo da que escribe, e preparar o terreo da reconquista a base de sopiñas de ave con fideos e pantagruélicas cantidades de zume de laranxa. Pero entón, sexa por sorte ou por profecía divia (ou porque alguén puxera remedio ao meu despiste), cesou o pranto de estrelas.<br />
<br />
-Como ves sen paraugas?- Arrecendeu unha voz á miña dereita, unha desas voces de muller que sempre foi fermosa e sempre saberá selo, unha voz que agarimaba a orella e estimulaba a comisura dos beizos cara un espasmo ascendente de paréntese invertida á espreita de mudas aclaracións.<br />
-Xa ves, deixeino no coche e estou a me convencer de que son impermeable.<br />
A voz sorriu, nun xesto tenso que refreaba unha gargallada harmónica.<br />
-Que tal o levas?<br />
Pensei na humidade que pronto se podería cheirar entretecida nos puntos do meu vestido e devolvinlle a mirada doce que antes me emprestara.<br />
-Non moi ben, hai algo que debe estar fallando.<br />
A voz entendeu, e sacou folgos dun par de frases cruzadas para arrancar unha conversa que, con ela, asemellábase a pór unha mesa para o día da festa. Primeiro o mantel, bordado, limpo e pranchado, con lixeiro cheiro a lavanda ao levar tanto tempo gardado no fondo do armario da habitación dos pais, ofertándose a me acompañar ao meu destino. Tiramos das esquinas, pasamos a man pola tea e no silencio no que admiramos o lenzo, ela saca o tesouro da voda, a vaixela boa, e ofértame o segredo que cambia o mundo por un lugar máis seco e menos salvaxe. Obviamente digo que non, mais de pouco lle vale a un convidado discutir cunha voz de gorentoso arrecendo, dona en todolos lugares aos que chega e resoa e cando chego ao umbral da igrexa das verbas, levo un aparellos de curioso misticismo deshumidificador de ganchete sabendo que a voz, de perfectas curvas e esencia incorpórea, danza entre os trazos de auga, inmune ao seu roce, tras deixar que o murmullo de certos rumorosos ecoara un seu "boas festas".<br />
<br />
Unha hora, unha horiña no labirinto das letras, ollando cara a sección de novidades sen poder reprimir a analoxía cun orfanato no que os pequenos e guapísimos neonatos fitan aos seus posibles pais adoptivos a través dun cristal mentres os nenos maiores agardan nas estanterías a que, por unha vez, sexan eles os que abandoen o edificio. Pero eu non viñen ao templo a por calquera deles, non. Podo non levar a voz conmigo pero levo o pensamento e busco, investigo, deléitome en espiar á muller ao outro lado da balda que acuna un par de Camus mentres agarima os lomos de novelas románticas (NR, xunto a NT, novela de terror; que terá o amor que nos dá tanto medo?). Paseo entre os deuvedés, resístome a levar só dous orfos e cae un terceiro, tres é un bo número, non é? Un que tiña que ler, un que suplirá a ausencia doutra voz uns días e outro que me dá a marxe temporal dunha boa morea de páxinas temendo que o guinde no chan dun parque infantil cando o remate (curiosos medos teñen algúns libros!), e velaí está o alien, mirándome fixamente. Aperto aos pequechos contra meu peito, respiro profundamente e inclínome sobre o laser titilante en fondo negro mate...<br />
-Lévame ante o teu lider.<br />
<br />AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-40576916514764914582012-10-13T15:44:00.001+01:002012-10-13T15:44:06.144+01:00Totalmente de acuerdo, extraído de eldiario.esEl Nobel de la Paz premia a una Europa que exige recortes en derechos básicos como la educación o la sanidad públicas, que está apostando por políticas que contribuyen al crecimiento de la pobreza y de la desigualdad social, que estrangula a su sur, endeudándolo, para que pague a sus acreedores: los bancos franceses y alemanes, fundamentalmente. <br />
<br />
El Nobel premia a una Unión Europea que gobierna para los bancos, para el poder financiero, a costa de asfixiar cada vez a las personas: En España el índice de miseria alcanza ya el 26,4% -el más alto de toda la UE- mientras que los diez más ricos de la Bolsa española incrementaron su fortuna en un 8% en 2011. <br />
<br />
En Grecia se ha dejado de operar a aquellos pacientes con cáncer que han perdido su cobertura sanitaria y no pueden pagar su tratamiento. Crecen los casos de enfermedades como la tuberculosis. Los hospitales públicos limitan el suministro de medicinas vitales y niegan atención a quienes menos tienen. <br />
<br />
“En Grecia, a una mujer sin recursos para comprar la leche de su hijo, el Estado le hace pagar por los análisis del niño”, ha denunciado recientemente la ONG Médicos del Mundo. <br />
<br />
Es el precio que está pagando la gente para que los bancos recuperen el dinero que perdieron a través de su voracidad financiera y de una gestión sin escrúpulos ni previsiones. Un precio impuesto por la Unión Europea. <br />
<br />
El Nobel premia a una Unión Europea que levanta muros, externaliza fronteras y encarcela a personas por el simple hecho de no tener papeles; que apoya o guarda silencio ante operaciones militares en las que mueren civiles, que maltrata a ex colonias como el Sáhara occidental o respalda a regímenes represivos siempre y cuando éstos favorezcan sus intereses económicos y geoestratégicos. <br />
<br />
La Unión Europea fue aliada del Egipto de Hosni Mubarak, mantiene espléndidas relaciones con la monarquía absolutista de Arabia Saudí o con el Estado de Israel, con quien firmó un acuerdo preferente en materia comercial. <br />
<br />
Cuando Israel lanzó en 2008 la operación Plomo Fundido contra Gaza ningún país de la Unión Europea llamó a consultas a los embajadores israelíes, ni suspendió las relaciones comerciales con Tel Aviv, a pesar de que el Ejército israelí mató a 1.400 palestinos y bombardeó en al menos cuatro ocasiones las sedes de la ONU en la Franja. <br />
<br />
La UE nunca ha condenado los ataques estadounidenses con aviones no tripulados en Pakistán -impulsados por Barack Obama, otro Premio Nobel de la Paz- que han matado ya a 3.000 personas, muchas de ellas civiles inocentes. <br />
<br />
Es cómplice de la llamada “guerra contra el terror”, que apuesta por los asesinatos extrajudiciales, por matar en vez de juzgar en los tribunales, por matar sin probar la culpabilidad de alguien, por matar sabiendo que es probable que haya víctimas colaterales. Es decir, asesinatos de civiles inocentes. <br />
<br />
La Unión Europea aplaudió el asesinato extrajudicial de Osama Bin Laden, de uno de sus hijos y de tres personas más. “Esto hace que el mundo sea un lugar más seguro”, aseguró el presidente del Consejo Europeo y el presidente de la Comisión Europea, Durao Barroso, el anfitrión de la Cumbre de las Azores de 2003 en la que se ultimaron los preparativos para la invasión ilegal de Irak. ¿Será Durao Barroso quien recoja el Nobel?<br />
<br />
El mejor indicador para medir el empeño por la paz es el relativo al mercado de las armas. En eso la Unión Europea tampoco se queda atrás. Es, de hecho, uno de los mayores exportadores de armas del mundo. Francia, Alemania y Reino Unido ocupan los puestos tercero, cuarto y quinto de la clasificación mundial en cuanto al valor de sus exportaciones en armamento convencionales. <br />
<br />
En 2011 naciones de la UE vendieron armas a Bahréin, Egipto o Arabia Saudí, justo cuando los gobiernos de esos países llevaban a cabo campañas de represión contra los manifestantes que pedían libertad, pan y justicia social. <br />
<br />
También la UE exportó armamento a México, Pakistán, Colombia o Israel, ese Estado que aparta y discrimina a los palestinos, ocupa sus tierras y viola de forma sistemática las resoluciones de Naciones Unidas. Fue además el principal suministrador de armas de Libia en los últimos años. <br />
<br />
Alemania, Francia y Holanda vendieron armas a Grecia por 1.300 millones de dólares en 2010, mientras Angela Merkel aprobaba ayudas de 22.400 millones para contribuir al “rescate” de Grecia a cambio de severos recortes en jubilaciones y sueldos estatales.<br />
<br />
Entre tantos merecedores del Nobel de la Paz figuran las Abuelas de Plaza de Mayo argentinas, que eran candidatas al premio por quinta vez. Precisamente esta semana han encontrado a la nieta 107. Su lucha, desde abajo, sin más herramientas que el dolor y el anhelo de justicia, es un ejemplo de perseverancia y merece el mayor de los reconocimientos. <br />
<br />
Pero evidentemente, en esta extraña medición en la que el neoliberalismo se disfraza de solidaridad y la guerra se hace en nombre de la paz, los denodados esfuerzos de la UE por favorecer a los especuladores financieros no tenían competencia. <br />
<br />
En las redes sociales de Internet ya hay quien dice, con humor amargo, que el Nobel de la Paz 2013 se lo disputarán los drones estadounidenses que “pacifican” Afganistán y Pakistán o los bombardeos de la OTAN “que traen la paz”. O quién sabe, quizá algún bancoAnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-37857981324170639372012-09-05T16:05:00.002+01:002012-09-05T16:05:36.916+01:00Do celme INo hospital non se escoita nada agás o son dos aparellos electrónicos a ir e vir, a pitar e a che lembrar que a vida segue e a vida vaise. <br />
<br />
Nunha cama, tapadiña, conta como se lle vai a vida e, dun xeito irónico, esa vida que se lle escorrega polos dedos tortos e arrugados de tanto vivir e cavar, esgótaselle ao tempo que se achega a data na que a súa filla veu a este mundo, como se o noso paso pola existencia da realidade fose outro empréstamo a un banco máis grande.<br />
<br />
Non fala, como fai anos que non fala. Non choro, ou iso digo, coma hai anos que non choro, lémbraste? Lémbraste daquela vez que non querías que chorara e me falabas dunha neta túa pequena que ía vir onda ti? Lémbraste coma, na distancia, sen sabelo, nos fumos perdendo? Xa non, xa non podes lembrar nada e coido que iso está ben, gústame pernsar que nos últimos anos andaches coas túas amigas, de romería, por aí, allea ao que pasaba na habitación ao teu redor. Coa Carme do Estebo, coa Fina, tocando a pandeireta, que xa sei que non sabías, e cantando. <br />
<br />
Lémbraste da primeira canción que me ensinaches? Bueno, igual non a min, ensinácheslla a aquela neta pequena que te ía vir ver. Non a canta moito, sabes? Non lle gusta xa cantala, pero hoxe, hoxe vaina cantar para que as mozas esteades todas xuntas, alí no palleiro, a separar o millo da folla, a rir e cantar á luz do candil, no reino que cadaquén escolle coma o seu paraíso.<br />
<br />
<object width="353" height="132"><embed src="http://www.goear.com/files/external.swf?file=17863ec" type="application/x-shockwave-
flash" wmode="transparent" quality="high" width="353" height="132"></embed></object>AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-79431064611333965402012-09-03T21:54:00.000+01:002012-09-03T21:54:17.943+01:00 The f***ing amazing Summer Trip IISaint-Lois a Chicago...<br />
<br />
As grandes cidades son grandes cidades, e esta perogrullada serve para ilustrar que, sendo Chicago unha cidade belísima, ten o que esperaríamos que tivera unha cidade como Madrid, Barcelona, Londres ou París, pero con máis rañaceos e un lago que parece un mar.<br />
<br />
Rañaceos, unha arquitectura impresionante, belísima, chea de contrastes, museos envidiables e moi entretidos e jazz... así que o mellor, será que vexan as imaxes, que todos estivemos nalgunha cidade semellante, e que reserve as miñas palabras para aqueles destinos nos que cumpre máis falar de como se sente un neles, naqueles destinos nos que a xente importa máis que os obxetos. Ainda que nesta viaxe, a xente, importou moito, sobre todo a da banda de Nacho :)<br />
<br />
Os meus favoritos: Nacho e familia, o jazz, ver un Mondrian auténtico e as medusas :)<br />
<br />
<br />
<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/LEQftMut30s" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7456768950791935905.post-31326999406340945852012-08-21T18:49:00.000+01:002012-08-22T00:01:02.902+01:00The f***ing amazing Summer TripNon hai moitos modos de describilo e, despois do silencio acadado neste blog, coido que tampouco sería que de facelo con todo detalle. Esta é unha captura de pantalla do itinerario que seguimos na nosa viaxe, excluíndo a viaxe de Porto a Toronto e de Toronto a St Louis, o primeiro destino do noso periplo polos U.S.A. (que, como vedes, sendo o destino A, coincide co destino E)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2z1QjBb0zJZExp2QDZT4K3Zh9vIeO6-ICB9XaplyX83R3-_3CJ4ER5VDW2Rr3MaqR3LPx0WMUU1PFFBwjAskTAjvc19pl-rrYT_eyd0tHGIQQ9-riS1GhhBi4eqd1Yestw8LIXPiXviL4/s1600/Picture+7.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="163" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2z1QjBb0zJZExp2QDZT4K3Zh9vIeO6-ICB9XaplyX83R3-_3CJ4ER5VDW2Rr3MaqR3LPx0WMUU1PFFBwjAskTAjvc19pl-rrYT_eyd0tHGIQQ9-riS1GhhBi4eqd1Yestw8LIXPiXviL4/s320/Picture+7.png" width="320" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
En total, 31 días, moitas aventuras e moita pasta (que non choro, porque foi moi ben invertida) para realizar unha tolería das que sempre dis que vas facer cando es mozo e, poucas veces, pensas que podes convertir en realidade. <br />
<br />
Non ten sentido decir que o pasamos ben, claro que o pasamos ben! Nen que houbo momentos de baixón e que houbo algunha decepción, eso, supónselle a calquera viaxe. Así que, neste caderno público, falarei dalgún retazo, dalgunha pincelada das que me marcou nesta viaxe, e deixarei que a amalgama de distintas experiencias se asente no meu subconsciente e, como a cotío acontece, decida que o mellor será empregalas pasado un tempo, en relatos e exercicios da escrita que non pasan de simples borradores.<br />
<br />
Saint Louis, Missouri:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrMdwXVrYDxwMKjNz1-rtVMZ1Mo-QtQzd0Cko6WwDsPgI00kClAlSz9oFfeEK6V3BGLJIOmgDSveAPyyE6A_Th-eAvdZrJXloWPv77C37j-mA7WmBeqcK1DNqPSGsMlssaqTpqRmH0_Nq5/s1600/IMG_4954.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrMdwXVrYDxwMKjNz1-rtVMZ1Mo-QtQzd0Cko6WwDsPgI00kClAlSz9oFfeEK6V3BGLJIOmgDSveAPyyE6A_Th-eAvdZrJXloWPv77C37j-mA7WmBeqcK1DNqPSGsMlssaqTpqRmH0_Nq5/s320/IMG_4954.JPG" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><br />
Esta non era a viaxe que planexabamos ao principio, nós, ao principio, pensaramos en voar de Toronto a Nova Orleáns e seguir ata o norte, e despois ao leste, para acabar en Nova York. Pero Saint Louis tiña un segredo oculto, St Louis tiña a Chuck Berry, e tiña a un Chuck Berry que, cada mes, no Blueberry Hill (un enorme restaurante-hotel do Loop da cidade, na rúa principal da movida universitaria) dá un concerto cunha banda formada, principalmente, polos seus fillos, Chuck Berry Jr e a súa filla (da que non lembro o nome, pero que toca a armónica estupendamente ben e ten unha voz maravillosa). Así que, como comprenderedes, había que ir ver á lenda e así decidimos cambiar todo o plan, aprendimos que había unha tal route 61 que ía de Chicago a Nova Orleáns e que era considerada como a ruta de peregrinación do country, jazz e blues e, obviamente, tivemos que seguila!<br />
A chegada a St Louis non foi demasiado accidentada, tendo en conta que para esta volta andabamos cun coche alugado e sen GPS, e só estivemos o tempo xusto para ir ao concerto. O Blueberry hill é, impresionante. Auténtico, esa é a palabra que máis empregamos eses días, auténtico, é un bar americano que está decorado dese xeito surrealista e ecléctico porque é o que lle gusta ao seu dono, que non é unha cadea, que non copia nen bebe de nada que non sexan as súas propias referencias e no que, rodeados dese sentimento de "aquí a música sempre foi importante e sempre o ha de ser" fai que as bandas que tocan nel soen a "fogar" e soen incriblemente ben.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX2xyY8OBukq7Kf0BdQBI9qxYzd9nzJno11b3LBG3xkS_GIqZ-7-nnragSKlRUO8kUR3aU4QP6XEfwHBdwgP_Ub2b2wh9meCYhSDjGQT53rWdIWywEKiBqBSBDytWyJfZa-YlglRUll-fd/s1600/P1020097.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX2xyY8OBukq7Kf0BdQBI9qxYzd9nzJno11b3LBG3xkS_GIqZ-7-nnragSKlRUO8kUR3aU4QP6XEfwHBdwgP_Ub2b2wh9meCYhSDjGQT53rWdIWywEKiBqBSBDytWyJfZa-YlglRUll-fd/s320/P1020097.JPG" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><br />
Obviamente, o gran Chuck tiña teloneiros, pese a que a imaxe non é en HD neste caso, para os curiosos, velaquí vos deixo un video de BLUES +, a banda que precedeu á lenda nesa noite do 18 de Xullo na que cumprimos un soño que endexamais pensaramos que fora a tornarse en realidade...<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dz2nKPEMqxaQ7_7bnUHBQdtqbqHErskG2k-dj1kx8QdHzD984VsywoS9t5PMu3Qcze5tpxd6FRC_Pl_w1ZrYg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><span id="goog_941350285"></span><span id="goog_941350286"></span><br />
</div><br />
E a continuación o esperado, o gran, o marabilloso, o indescriptible compositor de 85 anos... (en pé e saluden), Chuck Berry! (in the flesh):<br />
<br />
<iframe width="560" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/v4sf4itFJ2g" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
<br />
<div style="text-align: center;"><br />
</div><br />
En realidade, St. Louis disfrutámola ao voltar, despois de Chicago, xa que ao día seguinte ao concerto, erguémonos cedo para almorzar, fixemos a colada no noso motel (como se foramos uns americanos calquera) e tiramos cara a cidade do vento. Pero a impresión que nos deu foi que é un sitio moi agradable para a vida universitaria, tranquilo, en xeral, cun parque enorme no centro, realmente grande, e fantástico e un museo modesto no que, no obstante, cabe encontrar xoias coma o Espíritu de San Luís,<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEQAbwMakW9Woahd2GgtksXfQqnSxJ8S_TyvsCKPGs1oFK2vb4K5V9yRnP1P2e8wOY6sXBDu3AS_wYvYh4VJTaDL2RfAAbCTdpSY5PuY-9liA2n84SQsSTAA-TmgL9T7DfXfHbraVAuFOM/s1600/IMG_4960.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEQAbwMakW9Woahd2GgtksXfQqnSxJ8S_TyvsCKPGs1oFK2vb4K5V9yRnP1P2e8wOY6sXBDu3AS_wYvYh4VJTaDL2RfAAbCTdpSY5PuY-9liA2n84SQsSTAA-TmgL9T7DfXfHbraVAuFOM/s320/IMG_4960.JPG" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><br />
ou un dos trebellos favoritos de Lincoln (do que falarei cando cheguemos a Springfield), que ven a ser unha sorte de visor en 3D pretérito e moi divertido de usar que, obviamente, foi patentado e presentado ao público na FEIRA DE ST LOUIS.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnYJJTr4VA0KrL8PSCrFHr2A2DGNwhMB57cZy3jSwawIqJ4S28xp4MDMlmnzDJSLUrMCrFmZhcl8eKQLGyvp3Frx60JGs1K2_sKL74ThEKM2QjIzpJDA8S-b1-5vcysMUqZPWeSfey_CJT/s1600/IMG_4976.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnYJJTr4VA0KrL8PSCrFHr2A2DGNwhMB57cZy3jSwawIqJ4S28xp4MDMlmnzDJSLUrMCrFmZhcl8eKQLGyvp3Frx60JGs1K2_sKL74ThEKM2QjIzpJDA8S-b1-5vcysMUqZPWeSfey_CJT/s320/IMG_4976.JPG" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><br />
A maiores, ten unha sorte de espectáculos musicais moi, moi ampla e, polo que vimos, alí o máis tonto arranxa reloxos, ou o que é o mesmo, o máis tonto toca algún instrumento dun xeito que fai que a maioría de músicos afeccioados que coñezmos parezan mancos. Na rúa principal do Loop hai unha tenda de discos e cds de primeira e segunda man na que podería pasar dous ou tres meses só buscando que mercar (ao final merquei un cd de Led Zeppelin, os vinilos deixeinos para Nova York dada a calor que estabamos a sufrir e sabendo que os pobres non ían ser quen de resistir semellante cantidade de grados sen se estropear dentro do coche), as tendas son todas de deseño, onde abundan as tendencias hippie-fada e os vestidiños dos anos cincuenta, os bares son espectaculares e a comida de gran calidade, a tenda de cómics alberga todos os tópicos e a librería de segunda man un lugar prohibido ao que decidimos non entrar porque nos coñecemos. O ambiente, a xente, polo xeral, interesada nas artes, mozos universitarios a mansalva, e vellos amantes do rock e do blues orbitando ao redor do paseo da fama de St Louis e visitando as súas tendas. A maiores, o Arco que vedes na primeira fotografía que, segundo certa película de ficción, é a porta ao inferno e, segundo a miña experiencia, pode ser que o sexa (109 F son unha chea de graos!). <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
AnnaRavenhttp://www.blogger.com/profile/02348541039506115713noreply@blogger.com1